Opis
Z powstaniem kapliczki św. Idziego związana jest legenda. Według miejscowego podania bardzo dawno temu wybuchła w okolicy Zrębic straszliwa zaraza dziesiątkująca ludzi i dobytek domowy. Wielu opuszczało zarażone domy i wynosiło się na mieszkanie do lasu. Kiedy gromadka tych nieszczęśliwych biedaków modliła się w lesie, błagając o zmiłowanie Boskie, na tej skale, którą dotąd pokazują, zjawiła się postać poważnego starca w ubiorze pustelniczym. Zjawisko to jednych przestraszyło, a w drugich rozbudziło wiarę, że to znak miłosierdzia Boskiego. Tą postacią był św. Idzi, który zachęcił wszystkich do pokuty, jeśli chcą, aby zaraza ustąpiła, a następnie wskazał im źródełko, blisko skały bijące, z którego woda miała służyć jako lekarstwo przeciwko zaraźliwej gorączce. Wszyscy, którzy widzieli to objawienie, powrócili do wsi i opowiedzieli, co potrzeba czynić, aby przebłagać zagniewanego Boga. Mieszkańcy zaczęli pokutować, a gdy zaraza ustała, postanowili w podziękowaniu zbudować kaplicę św. Idziemu. Pierwotnie znajdował się w niej obraz świętego, który teraz umieszczono w pobliskim kościele św. Idziego w Zrębicach. Kapliczka otoczona jest malowniczym krajobrazem pól oraz lasów Sokolich Gór.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Obecna kapliczka nie jest pierwszą kapliczką wystawioną świętemu w tym miejscu. Pierwsza kaplica powstała mniej więcej na przełomie XVI i XVII wieku.
Około XVIII wieku z inicjatywy proboszcza Zrębic Antoniego Jaskółowicza wyremontowano i powiększono kaplicę. W tym okresie w kaplicy znajdowały się aż trzy ołtarze: św. Idziego Opata, Przemienienia Pańskiego i Pana naszego Jezusa Chrystusa. Rozbudowana kaplica nie przetrwała. Już pod koniec XVIII wieku z powodu złego stanu technicznego rozebrano ją. Na miejscu starej kapliczki postawiono nową nieco mniejszą kamienną kapliczkę, którą możemy oglądać do dnia dzisiejszego.
Źródło: peuk.fiiz.pl