Zespół Klasztorny Paulinów – Kościół pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
9 z 18.11.1948; 421/60 z 18.03.1960
Opis
Prowadzone przez paulinów Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej jest miejscem szczególnym na terenie gminy Żarki. Stanowi ono część paulińskiego zespołu klasztornego. Najstarszą jego częścią jest kościół reprezentujący styl gotycko-renesansowy, wzniesiony pierwotnie w 1559 r. jako drewniana budowla jednonawowa, zmieniony na murowany na początku XVII w. Po jego północnej stronie znajduje się późnobarokowy klasztor, którego budowę rozpoczęto w 1755 r. Budynek klasztorny, pozbawiony wyraźnych cech stylowych, składa się z czterech skrzydeł, z kwadratowym wirydarzem pośrodku. Na poziomie I piętra jest połączony z budynkiem kościoła.
Największym skarbem Leśniowa jest gotycka figura „uśmiechniętej Maryi”, ukoronowana papieskimi koronami, uznawana za jedną z najpiękniejszych maryjnych figur w Polsce, a także Europie. W 1967 r. prymas Polski kardynał Stefan Wyszyński, metropolita krakowski Karol Wojtyła oraz ordynariusz częstochowski biskup Stefan Bareła koronowali cudowną figurę jako Patronkę Rodzin. Pochodząca z XIV w. cudowna figura Matki Boskiej Leśniowskiej znajduje się w późnobarokowym ołtarzu głównym z I poł. XVIII w., przerobionym w 1856 r. i odnowionym w 1956 r. Drewniany, rokokowy portal w fasadzie zachodniej kościoła pochodzi z II poł. XVIII w., późnorokokowe stalle, balustrady oraz konfesjonały z 1782 r. Ozdoba kościoła są również cztery ołtarze boczne, datowane na I poł. XVIII w.
W latach 1963–1967 przeprowadzono gruntowną modernizację kościoła. Ostatni remont przeszedł on z okazji 600-lecia sanktuarium, w 1988 r. Wtedy też wykonano nową polichromię. W latach 1984–1986 w parku okalającym teren klasztorny ustawiono 15 kapliczek różańcowych. W 1994 r. wybudowano wolnostojącą dzwonnicę. W ramach obchodów Wielkiego Jubileuszu 2000-lecia Chrześcijaństwa wybudowano ołtarz polowy, kaplicę pw. Matki Bożej Anielskiej nad cudownym źródłem, a wzdłuż muru przyklasztornego wzniesiono 14 stacji Drogi Krzyżowej.
Obecnie sanktuarium jest ważnym miejscem na trasie pielgrzymek maryjnych. W ostatnich latach zmienia się w Sanktuarium Rodzinnych Błogosławieństw.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Powstanie Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej wiąże się z legendą. Podaje ona, że źródło trysnęło, gdy w Leśniowie w 1382 r. zatrzymał się książę Władysław Opolski, wioząc do Częstochowy ikonę Czarnej Madonny. Spragnieni wędrowcy szukali wody – bez powodzenia. Książę Władysław polecił więc odprawić nabożeństwo przed obrazem Maryi. Z miejsca wskazanego ręką Dzieciątka, spod omszałego kamienia, wybiła krystaliczna struga wody. Woda miała przy tym właściwości niezwykłe. Znużeni odzyskiwali siły, przemyte wodą rany natychmiast się goiły, chorzy odzyskiwali zdrowie... Stanęła tam więc dziękczynna kapliczka, a w niej podarowana figura Matki Bożej z Dzieciątkiem. Zaraz też zaczęli odwiedzać ją ludzie, szukający lekarstwa na cierpienia duszy i ciała. Już wtedy Leśniów stał się miejscem pielgrzymek i odpustów. I tradycja ta przetrwała po dziś dzień.
Pierwotnie w Leśniowie był już drewniany kościół. W 1325 r. rezydował tu pleban Mikołaj. Na przełomie XVI i XVII w. właściciel Żarek i Leśniowa, Jan Koryciński z Pilicy, ufundował nową, murowaną świątynię i przeniósł tam cudowną figurę.
Kolejny właściciel Leśniowa, Józef z Kurozwęk Męciński, w 1706 r. sprowadził tutaj najpierw karmelitów bosych, a później paulinów. Służyli oni tutaj do 1864 r., czyli roku kasaty zakonu dokonanej przez cara Aleksandra II po powstaniu styczniowym. W latach 1864–1936 kościołem w Leśniowie administrowali rektorzy duchowieństwa diecezjalnego. Paulini powrócili do Leśniowa w 1936 r., a rok później ustanowiono tutaj ich nowicjat.
Źródło: peuk.fiiz.pl