Opis
Plac zabaw dla dzieci wraz z asfaltowym torem rowerowym w bezpośrednim sąsiedztwie Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej.
Historia
Powstanie Sanktuarium Matki Bożej Leśniowskiej wiąże się z legendą. Podaje ona, że źródło trysnęło, gdy w Leśniowie w 1382 r. zatrzymał się książę Władysław Opolski, wioząc do Częstochowy ikonę Czarnej Madonny. Spragnieni wędrowcy szukali wody – bez powodzenia. Książę Władysław polecił więc odprawić nabożeństwo przed obrazem Maryi. Z miejsca wskazanego ręką Dzieciątka, spod omszałego kamienia, wybiła krystaliczna struga wody. Woda miała przy tym właściwości niezwykłe. Znużeni odzyskiwali siły, przemyte wodą rany natychmiast się goiły, chorzy odzyskiwali zdrowie... Stanęła tam więc dziękczynna kapliczka, a w niej podarowana figura Matki Bożej z Dzieciątkiem. Zaraz też zaczęli odwiedzać ją ludzie, szukający lekarstwa na cierpienia duszy i ciała. Już wtedy Leśniów stał się miejscem pielgrzymek i odpustów. I tradycja ta przetrwała po dziś dzień.
Pierwotnie w Leśniowie był już drewniany kościół. W 1325 r. rezydował tu pleban Mikołaj. Na przełomie XVI i XVII w. właściciel Żarek i Leśniowa, Jan Koryciński z Pilicy, ufundował nową, murowaną świątynię i przeniósł tam cudowną figurę.
Kolejny właściciel Leśniowa, Józef z Kurozwęk Męciński, w 1706 r. sprowadził tutaj najpierw karmelitów bosych, a później paulinów. Służyli oni tutaj do 1864 r., czyli roku kasaty zakonu dokonanej przez cara Aleksandra II po powstaniu styczniowym. W latach 1864–1936 kościołem w Leśniowie administrowali rektorzy duchowieństwa diecezjalnego. Paulini powrócili do Leśniowa w 1936 r., a rok później ustanowiono tutaj ich nowicjat.
Źródło: peuk.fiiz.pl
