Opis
Filharmonia Zabrzańska jest miejską instytucją kultury. W krajobrazie kulturowym Zabrza funkcjonuje już od ponad 60 lat. Zgodnie ze statutem jej zadanie polega na popularyzowaniu kultury muzycznej środkami właściwymi dla tego typu instytucji kulturalnej, czyli poprzez:
- przygotowanie wartościowych pod względem artystycznym propozycji repertuarowych odpowiadających różnym potrzebom i zainteresowaniom publiczności;
- inspirowanie twórczości muzycznej;
- skupienie wokół orkiestry najzdolniejszych muzyków i solistów;
- współpracę ze związkami twórczymi i organizacjami artystycznymi, a także z instytucjami muzycznymi w kraju i za granicą;
- nawiązywanie współpracy z instytucjami kulturalnymi i edukacyjnymi w celu prowadzenia edukacji muzycznej;
- współpracę ze średnimi i wyższymi szkołami artystycznymi jako zasadniczym źródłem wyboru młodych kadr artystycznych.
W repertuarze zabrzańskiej filharmonii znajdują się zarówno utwory epoki klasycyzmu i wczesnego romantyzmu, jak również dzieła współczesne, szczególnie kompozytorów szkoły śląskiej. W stałych cyklach prezentowane są estradowe wykonania oper i operetek. W repertuarze znajduje się kilka różnych programów z muzyką popularną, filmową, jazzową, musicalową, dixielandową i rozrywkową.
W sezonie artystycznym liczący 60 muzyków zespół przygotowuje ok. 20 programów symfonicznych, 5 oratoryjnych, kilka rozrywkowych oraz 10 osobnych programów w cyklicznej akcji dla dzieci i młodzieży. Obecnie filharmonia koncertuje średnio 10 razy w miesiącu w siedzibie orkiestry, jak i na estradach całego kraju.
Godna uwagi jest sama siedziba Filharmonii Zabrzańskiej, którą zajmuje ona od 2010 r. Jest nią bowiem pochodzący z początku XX w. zabytkowy gmach dawnej biblioteki ostatnich prywatnych właścicieli Zabrza – von Donnersmarcków. Jest on w stanie pomieścić dwustuosobową widownię na dwóch poziomach. Stanowi jednocześnie jeden z najpiękniej odrestaurowanych budynków w Zabrzu, przede wszystkim jeżeli chodzi o wystrój i wyposażenie wnętrz.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii w Zabrzu powstała wiosną 1950 r. jako Filharmonia Górnicza Związku Zawodowego Górników. Początkowo zasadniczym celem działalności nowo powstałego zespołu symfonicznego było propagowanie i popularyzacja muzyki wśród klasy robotniczej śląskich zakładów pracy. Drugim nurtem działalności, szczególnie pielęgnowanym do dziś, jest akcja koncertów dla dzieci i młodzieży ze specjalnie przygotowanymi programami. W połowie lat 80. w wyrazie uznania dla osiągnięć orkiestry, władze postanowiły zmienić jej nazwę na „Państwowa Filharmonia”.
W ponad 50-letniej działalności orkiestry koncertowali z nią najwybitniejsi artyści z kraju i z zagranicy, m.in. Wiesław Ochman, Andrzej Hiolski, Zdzisława Donat, Grażyna Brodzińska, Bogna Sokorska, Paulos Raptis, Bernard Ładysz, Romuald Tesarowicz, Piotr Paleczny, Krystian Zimermann, Krzysztof Jabłoński, Waldemar Malicki, Halina Czerny-Stefańska, Ewa Pobłocka, Konstanty Andrzej Kulka, Krzysztof Jakowicz, Bartłomiej Nizioł, Wanda Wiłkomirska, Kaja Danczowska, Grzegorz Fitelberg, Karol Stryja, Jerzy Katlewicz, Wojciech Michniewski, Jerzy Salwarowski, Marek Pijarowski, Laszlo Baranyay (Węgry), Iyrkki Myllarinen (Finlandia), Tsung Yeh, Adam Rosenbloom, Lance Friedel (USA), Takako Takahashi , Shiro Hatae (Japonia), Ernest Werner Seiler, Benno Schollum (Austria), Marco Capelli, Ciro di Giovanni (Włochy), Tai Wai Li (Chiny), Iwan Iwanow, Kałudi Kałudow, Bożydar Nikołow (Bułgaria), Galina Wernygora (Ukraina) i wielu innych.
Obok wszystkich ważniejszych estrad koncertowych w kraju, orkiestra Filharmonii Zabrzańskiej kilkakrotnie koncertowała w Rosji, Czechach, Niemczech i Japonii oraz na Słowacji i Węgrzech, Uczestniczyła w międzynarodowych festiwalach m. in. „Gaude Mater” w Częstochowie, im. Jana Kiepury w Krynicy, im. Krystyny Jamruz w Busku-Zdroju, Śląskiej Trybunie Kompozytorów w Katowicach, Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach i innych.
Orkiestra nagrała dwie płyty CD oraz zarejestrowała dwa archiwalne programy dla TVP – z udziałem Piotra Palecznego oraz Trzech Polskich Tenorów.
Źródło: peuk.fiiz.pl
