Opis
Siedziba Starostwa Powiatowego prezentuje się bardzo okazale. Nic dziwnego, mieści się bowiem w kamienicy wzniesionej pod koniec XIX w. (prawdopodobnie przed 1882 r.) w stylu eklektycznym z elementami ornamentyki gotyckiej i renesansowej.
Kamienica jest obiektem piętrowym z poddaszem. Wzniesiona została na planie nieregularnym dostosowanym kształtem do narożnej działki. Jest to obiekt dwutraktowy, z dostawioną oficyną. Fasada znajduje się od strony wschodniej, gdzie prowadzi wejście główne.
Najbardziej reprezentacyjną częścią kamienicy jest elewacja frontowa składająca się z dwóch części. Pierwsza jest sześcioosiowa, przy czym parter posiada siedem osi. Obiekt flankowany jest wykuszami przebiegającymi przez wysokość dwóch kondygnacji obiektu. Druga część kamienicy jest dwuosiowa, cofnięta nieco w stosunku do lica pierwszej części.
Kamienica jest tynkowana, do pierwszego piętra boniowana, wsparta piętrzącym się ku południu cokole, który jest zakończony gładkim gzymsem. Kondygnacje wydzielone są profilowanymi gzymsami kordonowymi. Gzyms, który wieńczy część środkową dłuższego fragmentu elewacji, podtrzymują trzy profilowane wsporniki, zakończone stylizowanymi czteropłatkowymi główkami kwiatowymi. Wykusz południowy ma formę szczytu o miękkich spływach. Natomiast północny jest w kształcie graniastosłupa zakończonego ostrosłupowym daszkiem.
Otwory okienne parteru zamknięte są półkoliście, natomiast pierwszego piętra ozdobione są uszakowymi opaskami oraz gładkimi, prostokątnymi płycinami umieszczonymi pod gzymsami podokiennymi. Na trzeciej osi dłuższej znajduje się balkon o balustradzie pełnej, zdobionej ornamentem arkadowym. Podobnie zdobiony balkon znajduje się na pierwszym piętrze.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Zabytkowa budowla została wzniesiona pod koniec XIX w. dzięki fundacji kupieckiej rodziny pochodzenia żydowskiego – Juliusburgów. Jest przykładem jednej z wielu budowli wznoszonych w Wodzisławiu przez bogatych przedstawicieli gminy żydowskiej, którzy swoje szczególne zasługi dla rozwoju miasta mieli właśnie w XIX w.
Związki Wodzisławia z Wrocławiem i Krakowem oraz przynależność polityczna do Czech, a później Niemieckiego Cesarstwa Habsburgów, to czynniki przemawiające za tym, że Żydzi na ziemi wodzisławskiej mieszkali od najdawniejszych czasów. Na stale osiedlili się tutaj prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII w. W XVIII, a zwłaszcza w XIX w. wodzisławscy Żydzi zaczęli odgrywać bardzo ważną rolę w życiu miasta, które określało się często mianem żydowskiego. Piastowali tutaj ważne funkcje administracyjne, zajmowali się handlem i finansami. W 1815 r. założyli kirkut, w 1854 r. do życia powołana została gmina żydowska. Wcześniej, bo już pod koniec XVIII w., w 1798 r. wzniesiona została pierwsza, drewniana synagoga. Spaliła się ona jednak w czasie wielkiego pożaru miasta w 1822 r. Na jej miejscu w 1826 r. wzniesiono – wg planu przepisanego przez władzę – murowany obiekt, który przetrwał do czasów współczesnych. Kres bytności Żydów w Wodzisławiu położyła II wojna światowa. Planowana zagłada całego narodu doprowadziła do uruchomienia fabryk śmierci, z których największą był obóz koncentracyjny Auschwitz-Birkenau. Ewakuacja tego obozu zagłady rozpoczęła się w styczniu 1945 r., a jedna z jej tras prowadziła przez Pszczynę, Jastrzębie-Zdrój i Wodzisław Śląski.
Źródło: peuk.fiiz.pl
