Opis
Stożek Wielki (czes. Velký Stožek; 979 m n.p.m.) – szczyt górski w Paśmie Czantorii w Beskidzie Śląskim, trzeci co do wysokości (po Wielkiej Czantorii i Kiczorach) szczyt w wododziale Wisły i Odry.
Zbocza szczytowej kopuły Wielkiego Stożka stromo opadają ku zachodowi, północy i wschodowi, jedynie ku południu jego grzbiet biegnie prawie poziomo ku Kyrkawicy. Góra, oglądana z sektora północnego, ma rzeczywiście formę dość regularnego stożka. Zbudowana jest z piaskowca godulskiego. Pod samym szczytem od strony zachodniej charakterystyczna wychodnia skalna z wywieszoną płytą, opisana w relacji z wycieczki turystycznej odbytej już w 1891 r.
Szczyt Wielkiego Stożka jest zwornikiem dla tzw. "ramienia Łączki i Filipki" - najdłuższego grzbietu bocznego Pasma Czantorii, odchodzącego od Stożka w kierunku północno-zachodnim.
Masyw Wielkiego Stożka porośnięty jest lasami, po stronie zachodniej głównie bukowymi i bukowo-świerkowymi, po wschodniej - w większości świerkowymi.
Przez Stożek przebiega granica państwowa pomiędzy Polską a Czechami; przed wejściem obu państw do strefy Schengen znajdowało się tu turystyczne przejście graniczne.
Pod samym szczytem znajduje się Schronisko PTTK na Stożku oddane do użytku w 1922 roku (pierwsze wybudowane przez Polaków w polskim Beskidzie Śląskim - wcześniejsze budowała organizacja Beskidenverein) oraz węzeł szlaków pieszych, którymi dojść można m.in. na Przełęcz Kubalonkę, Czantorię Wielką, Soszów Wielki do Wisły, Wisły Głębce, Istebnej, Jaworzynki i Jabłonkowa. Przez szczyt przebiega także Główny Szlak Beskidzki.
Ze szczytu rozciągają się fragmentaryczne widoki na Beskid Śląsko-Morawski, spod schroniska - szeroki widok na Beskid Śląski.
Źródło: wikipedia.pl