Opis
Wielka Czantoria jest pięknym szczytem na zachodnich krańcach polskiego Beskidu Śląskiego. Jej strome stoki wznoszą się wysoko nad dolinę Wisły. Góra od dziesięcioleci cieszy się popularnością wśród turystów, z powodu roztaczających się z niej pięknych widoków - szczególnie na wschodnią część Beskidu Śląskiego i Pogórze Cieszyńskie. W 1996 roku na północnych stokach Wielkiej Czantorii utworzono leśny rezerwat przyrody o nazwie „Czantoria”. Ochroną objęto 97,71 ha lasu na obszarze źródliskowym potoków Suchego i Poniwca (575–995 m n.p.m.). W niektórych partiach teren ten zachował charakter pierwotnego lasu karpackiego. Dominującymi zbiorowiskami leśnymi są tutaj żyzna i kwaśna buczyna oraz jaworzyna karpacka z domieszką jarzębiny. Ewenementem jest 160-letni las bukowo-jodłowy z udziałem jesionów (rośnie na wysokości 600-800 m n.p.m.). Nierzadko podziwiać można drzewa pomnikowe – buki i jawory o średnicy pnia przekraczającej 1 metr czy jesiony osiągające wysokość 33 metrów! Świat roślin i zwierząt jest charakterystyczny dla tej części Beskidów. W runie leśnym spotkamy widłaki, paprotkę zwyczajną, kopytnika pospolitego, goryczkę trojeściową, przytulię wonną itd. Z grzybów wymienić warto soplówkę jodłową. Lasy Czantorii upodobały sobie rzadkie gatunki ptaków: bocian czarny, kilka gatunków dzięciołów, myszołów włochaty czy największa krajowa sowa – puchacz. Podczas jesiennego rykowiska dają o sobie znać jelenie. Znaleziono również ślady wilka i rysia. Teren rezerwatu jest przecięty szlakami turystycznymi (niebieskim i czerwonym), prowadzącymi z Ustronia na szczyt Wielkiej Czantorii. Wzdłuż szlaków poprowadzono także ścieżkę przyrodniczo-leśną „Czantoria”, której punktem startowym jest górna stacja kolejki krzesełkowej na polanie Stokłosica.
Źródło: slaskie.travel