Opis
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polski w Szczyrku (Sanktuarium "Na Górce") - sanktuarium maryjne usytuowane w północnej części miasta Szczyrk, na wysokości 670 m n.p.m., w miejscu potocznie zwanym "Górką" (stąd inna nazwa: Sanktuarium na Górce), przy szlaku turystycznym ze Szczyrku na Klimczok. Miejsce licznych pielgrzymek do cudownego obrazu Matki Bożej i cudownego źródełka.
W kościele nad tabernakulum umieszczony jest obraz Matki Bożej namalowany w 1960 r. przez Stefana Justa według relacji z objawień. Z 1974 r. pochodzą 20 - głosowe organy z polichromią i mozaiką o tematyce różańcowej. Obok głównego kościoła wybudowano Kaplicę Objawienia z pniem buka, na tle którego ukazała Matka Boża. W pobliżu znajduje się również grota z cudownym źródełkiem.
W dniach 31 stycznia, 3 maja i 15 sierpnia odbywają się tu odpusty. W pobliżu sanktuarium wybudowano nowoczesny dom pielgrzyma z miejscami noclegowymi dla 120 osób. Z placu przed sanktuarium widoczna panorama całego Szczyrku i okolicznych szczytów (np. Skrzyczne, Skalite).
Źródło: wikipedia.pl
Historia
Początek kultu Matki Bożej w Szczyrku sięga 1894 r., kiedy to miały mieć tu miejsce cudowne objawienia. Rozpoczęto wówczas w tym miejscu budowę pierwszej drewnianej kaplicy. Z czasem, ze względu na przybywające tu liczne pielgrzymki, zaistniała potrzeba budowy nowej, większej świątyni. Budowę murowanego kościoła rozpoczęto w 1912 r. i zakończono po I wojnie światowej. W 1938 r. opiekę nad tutejszą świątynią objęli Księża Salezjanie z Oświęcimia i pozostali oni gospodarzami tego miejsca do dnia dzisiejszego. W 1948 r. zainicjowali oni budowę obecnie istniejącego kościoła. Budowę ukończono w 1954 r. W setną rocznicę objawień, 3 maja 1994 r., kościół został poświęcony i podniesiony do godności sanktuarium przez ordynariusza diecezji bielsko-żywieckiej Biskupa Tadeusza Rakoczego. Koronacji obrazu Matki Bożej Królowej Polski dokonał Kardynał Stanisław Dziwisz w 2008.
Dekret o erygowaniu parafii w Szczyrku wydano na dworze cesarskim w Wiedniu 14 kwietnia 1787 r. Potwierdziła go następnie strona kościelna reprezentowana przez biskupa tarnowskiego, jako że od 1783 r. Tarnów był stolicą diecezji obejmującej tereny południowo-zachodniej Galicji, na terenie której leżała parafia Szczyrk. W momencie powstania parafii w miejscowości nie istniał ani kościół, ani też mieszkanie dla kapelana. Po nieudanej próbie wykupienia od gromady Wilkowickiej drewnianej, mikuszowickiej kaplicy, w 1797 r. przystąpiono do budowy świątyni i zaplecza mieszkalnego. Prace ukończono w 1800 r. i tę datę przyjmuje się jako właściwą powstania parafii. Św. Jakub Apostoł został patronem nowej wspólnoty, a jej pierwszym proboszczem Ks. Wojciech Radoński.
Bardzo szybko parafia w Szczyrku stała się sławna. Udokumentowana tradycja ludowa podaje bowiem, że od 25 lipca 1894 r. na tak zwanej „Przykrej Kępce” dwunastoletniej dziewczynce, Julianie Pezda, przez kilka miesięcy ukazywała się Matka Najświętsza. Widzenia miały również jej dwie młodsze koleżanki. Od tej chwili trwa nieustannie kult Matki Bożej. W miejsce objawień bardzo szybko zaczęli się tłumnie schodzić wierni. Zaczęto wznosić drewnianą kaplicę, przyniesiono tutaj również obraz przypominający Czarną Madonnę. Pierwszy murowany kościół stanął tutaj po I wojnie światowej, cały czas jednak brakowało stałej opieki duszpasterskiej. W 1938 r., proboszcz szczyrkowskiej parafii pw. św. Jakuba, ks. Jan Martinczak, na prośbę Rady Gminnej zwrócił się do salezjanów w Oświęcimiu, aby przybyli na Górkę i zaopiekowali się kościółkiem. 27 maja 1938 r. nastąpiło uroczyste przekazanie kościółka salezjanom. Rozpoczęto budowę domu – plebanii, a także myślano o budowie nowego kościoła. Plany te jednak przerwał wybuch II wojny światowej. Poświęcenie i wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę świątyni nastąpiło w końcu 12 września 1948 r. Jej budowę ukończono w 1953 r., ale przez kolejne lata pracowano nad wystrojem jej wnętrza. W 1960 r. w kościele uroczyście poświęcono nowy cudowny obraz, namalowany przez artystę-malarza z Łodzi – Stefana Justa – który „na Górce” dostąpił cudu uzdrowienia.
Źródło: wikipedia.pl / peuk.fiiz.pl