Atrakcje turystyczne Śląska

Nazwa miejscowości „Święta Anna” pochodzi od imienia patronki sanktuarium, której cudowna figura, wyobrażająca św. Annę w towarzystwie Matki Bożej i Dzieciątka Jezus, zwana „Świętą Anną Samotrzecią”, jest tutaj czczona już ponad pięciuset lat. Zgodnie bowiem z dobrze udokumentowaną tradycją, początki kultu św. Anny sięgają tu końca XV w., kiedy to w okolicznych lasach miało miejsce kilka cudownych zdarzeń. W 1499 r., z polecenia proboszcza z Przyrowa, ks. Węgierskiego, w miejscu tym ustawiono figurę ukrzyżowanego Chrystusa. Wkrótce zaczęli pielgrzymować do niej ludzie, a cudowne zdarzenia, różnego rodzaju, nie ustawały. Na początku XVI w. staraniem starosty olsztyńskiego Pawła ze Szczekocin, w miejsce figury ukrzyżowanego Chrystusa wzniesiono drewnianą kaplicę, poświeconą św. Annie i umieszczono w niej figurę Świętej – drewniany, późnogotycki wizerunek, zachowany po dzień dzisiejszy.

Przez cały XVI w. kult Świętej wzrastał. W 1554 r. krakowska mieszczka Anna Krokierowa, w miejsce zniszczonej już przez lata kaplicy, wzniosła nową, również drewnianą, która przetrwała do początków XVII w.

Przełomową datą w dziejach sanktuarium był 1609 r. Wtedy to Joachim Ocieski, kasztelan sądecki i starosta olsztyński oraz książę Janusz Ostrogski, kasztelan krakowski, w miejsce skromnej kaplicy drewnianej ufundowali kościół i klasztor bernardynów – Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka, gorliwych czcicieli Matki Bożej i św. Anny. W latach 1609–1617 wzniesiony został murowany kościół, przy którym zbudowano także osobną kaplicę i umieszczono w niej cudowną figurę św. Anny. Świątynię konsekrował w 1617 r. ks. biskup Tomasz Oborski, sufragan krakowski. Budowę znajdującego się obok kościoła klasztoru ukończono w 1668 r.

Ojcowie bernardyni byli opiekunami sanktuarium przez 250 lat. W tym czasie, dzięki ich pracy duszpasterskiej, kult św. Anny nieustannie się rozszerzał, masowo pojawiali się pielgrzymi, a sama figura Świętej coraz bardziej otaczana była wielką czcią wiernych. W XVII w. w pobliżu klasztoru wyrosła niewielka osada, nazwana imieniem patronki sanktuarium.

Wiek XIX w. w historii Świętej Anny zapisał się kasatą klasztoru dokonaną przez władze rosyjskie w związku z zaangażowaniem bernardynów w działania powstańcze.  

W 1869 r. ze skasowanego ukazem carskim klasztoru w Piotrkowie Trybunalskim do Świętej Anny przybyły siostry dominikanki klauzurowe. Użytkowane przez 5 lat przez carskie wojsko zabudowania klasztorne wymagały wielkich prac remontowych, które prowadzone były aż do początków XX w., kiedy to na mocy ukazu tolerancyjnego, siostry doczekały się otwarcia nowicjatu i przyjęcia pierwszych kandydatek.

I i II wojna ominęła sanktuarium, a siostry opiekują się nim po dziś dzień. Kult św. Anny jest nadal bardzo żywy, a Święta Anna jest znanym w całej Polsce miejscem pielgrzymkowym.

Źródło: peuk.fiiz.pl