Opis

Drewniana dzwonnica z 1837 roku w Soli. Postawiono ją w konstrukcji słupowej i obito gontami. Ściany tej czworobocznej budowli są lekko pochyłe; osadzono na nich ostrosłupowy dach, zwieńczony żelaznym krzyżem. Ściany pod dachem ozdobiono deseczkami, których końce wycięto w ozdobne wzory – imituje to izbice, charakterystyczne dla wież drewnianych kościołów. We wnęce, znajdującej się na ścianie od strony drogi, umieszczono za szkłem święte obrazy. Wewnątrz dzwonnicy bije XIX-wieczna sygnaturka, odlana przez Leopolda Franciszka Stankiego z Ołomuńca; ma ona 46 cm średnicy. Dzwonnica w Soli miała różnorakie zadania do wypełnienia. Rano, w południe i wieczorem dźwiękiem sygnaturki wzywano do modlitwy Anioł Pański. Dzwonienie rozlegało się także przed burzą - dźwięk dzwonu miał skutecznie odpędzać pioruny i nawałnice; alarmował też o pożarze i żegnał zmarłych.

Źródło: slaskie.travel

Data powstania obiektu: 1837 r.

Dane teleadresowe

34-370 Sól
place
49.487324, 19.038239 Skopiowano do schowka
N49º29'14.366", E19º2'17.66" Skopiowano do schowka

Cechy i udogodnienia

Architektura drewniana
Możliwość zwiedzania
Tylko z zewnątrz
Ogólnodostępny

Korzystając z tej strony akceptujesz, że w Twoim urządzeniu końcowym zostaną zainstalowane pliki cookies, które umożliwiają nam świadczenie usług. Brak zgody na pliki cookies oznacza, że pewne funkcjonalności strony mogą być niedostępne. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies.