Opis
Drewniana dzwonnica z 1837 roku w Soli. Postawiono ją w konstrukcji słupowej i obito gontami. Ściany tej czworobocznej budowli są lekko pochyłe; osadzono na nich ostrosłupowy dach, zwieńczony żelaznym krzyżem. Ściany pod dachem ozdobiono deseczkami, których końce wycięto w ozdobne wzory – imituje to izbice, charakterystyczne dla wież drewnianych kościołów. We wnęce, znajdującej się na ścianie od strony drogi, umieszczono za szkłem święte obrazy. Wewnątrz dzwonnicy bije XIX-wieczna sygnaturka, odlana przez Leopolda Franciszka Stankiego z Ołomuńca; ma ona 46 cm średnicy. Dzwonnica w Soli miała różnorakie zadania do wypełnienia. Rano, w południe i wieczorem dźwiękiem sygnaturki wzywano do modlitwy Anioł Pański. Dzwonienie rozlegało się także przed burzą - dźwięk dzwonu miał skutecznie odpędzać pioruny i nawałnice; alarmował też o pożarze i żegnał zmarłych.
Źródło: slaskie.travel