Opis

Do jaskini prowadzą dwa otwory. Najdogodniejszy do wejścia jest otwór zachodni, do którego prowadzi wygodna, polna droga. Ma on formę wielkiej bramy, o szerokości 7 metrów i wysokości sięgającej 3 m. W ścianie wnęki, położonej w tym otworze, tkwią liczne buły krzemienne, tworzące kilka poziomów. Duże i grube namulisko jest stosunkowo świeże, utworzone prze napływający tędy wraz z opadowymi wodami less. Jest on przemieszany ze zwietrzeliną wapienną. Otwór północny ma formę rombu, o podstawie około 6 metrów i wysokości 2 m. znajduje się on blisko powierzchni; ponad nim jest nadkład wapienia płytowego o miąższości zaledwie 1,5 m. Ta część groty grozi więc zawaleniem. Postępująca erozja, o czym świadczy świeżo odpadły w wielu miejscach gruz, ryzyko to przyśpiesza. Także w tym otworze jest grube, lessowe namulisko, aktualnie się tworzące z napływającego z powierzchni lessu.

Aktualny jest opis jaskini, wykonany w 1953 r. przez K. Kowalskiego: „Główny otwór prowadzi do obszernej sali. Schodzimy na jej dno po stożku nasypowym głazów i gliny. Cała pierwsza komora wykuta jest sztucznie, tylko w jednym miejscu widzimy w stropie dwa naturalne, dość wysokie kominy. Ku północy wiedzie przejście do drugiej komory. Początkowa jej część jest naturalną próżnią skalną – na stropie widzimy tu wymycia, ogładzenia i nacieki. Także ku wschodowi odchodzi parometrowy, naturalny korytarz z naciekami. Główna część drugiej komory jest jednak wykuta sztucznie. Po stromym jej dnie dochodzimy do drugiego otworu, młodszego niż poprzedni, bo prawdopodobnie niedawno wykutego, pionowego. Namulisko jest świeże, tworzy je gruz i glina, które przedostają się z powierzchni przez otwory.”

Jaskinia jest starym, podziemnym kamieniołomem i dlatego jej ściany i strop zostały zniszczone i przemodelowane wskutek eksploatacji kamienia. Prace te wykonywano pod ziemią w celu uniknięcia konieczności odkopywania dużej warstwy nadkładu zwietrzałego wapienia i gleby. Pierwotne, nienaruszone fragmenty próżni krasowych zachowały się w kominkach, ciasnych szczelinach i niewielkich korytarzykach. Jeden z kominków ma aż 3 metry wysokości, oraz okrągłą formę, o średnicy 0,8 m. W kominku naprzeciw głównego otworu zachowały się nacieki w postaci pól ryżowych, polew, grzybków i drobnych heliktytów.

Obydwa otwory są przysłonięte polnymi krzewami, tworzącymi śródpolne zagajniki, w tym otwór północny znacznie bardziej. Rosną tu: trzmielina brodawkowata, tarnina, szakłak, wiciokrzew suchodrzew, dereń i dzika róża. Dalej rozciągają się pola uprawne, głównie ze zbożem, także z ziemniakami i truskawką. Jaskinia jest odwiedzana przez lisy i kuny. Bardzo intensywne procesy wietrzenia, zwłaszcza mrozowego, świadczą, że nie ma ona ustabilizowanego mikroklimatu jaskiniowego.

Źródło: jaskiniejury.pl

Uwagi

Jaskinia znajduje się we wsi Sokolniki koło Lelowa. Przy północnym krańcu wioski, koło drewnianego domu nr 3 (tu mieszka właściciel części pola, na którym jest jaskinia), należy skręcić na polną drogę prowadzącą na wschód, w stronę wzgórza. Po około 100 m przechodzi ona obok niewidocznego z dala otworu. Jaskinia znajduje się na terenie, gdzie wapień nie tworzy na powierzchni żadnych form skalnych, zalega jednak płytko pod powierzchnią. Otwory są położone w obszernych zagłębieniach, porośniętych krzakami.

Źródło: jaskiniejury.pl

Dane teleadresowe

42-320 Sokolniki
place
50.656504, 19.612585 Skopiowano do schowka
N50º39'23.414", E19º36'45.306" Skopiowano do schowka

Cechy i udogodnienia

Ogólnodostępny

Korzystając z tej strony akceptujesz, że w Twoim urządzeniu końcowym zostaną zainstalowane pliki cookies, które umożliwiają nam świadczenie usług. Brak zgody na pliki cookies oznacza, że pewne funkcjonalności strony mogą być niedostępne. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies.