Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego w Siemianowicach Śląskich
Opis
Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która należy do dekanatu Siemianowice Śląskie położonego na terenie archidiecezji katowickiej.
Unikalność tej świątyni polega na fakcie, iż jest to zaadaptowany w latach 1927–1931 na cele sakralne budynek zaprojektowanej przez Theodora Heidricha i wybudowanej w 1914 r. hali targowej. Pierwotny obiekt uległ podwyższeniu, dobudowano do niego również prezbiterium i 2-wieżową fasadę. W ten sposób powstała niezwykła świątynia, o bardzo ciekawym wnętrzu. Jej ołtarz główny zaprojektowany został przez Jana Seretta, a organy wykonała firma Wojciecha Zagórda i Syna z Czernichowa (obecnie jednak w kościele są nowe organy firmy Wojciecha Truszczyńskiego z Warszawy). Cztery dzwony: św. Antoni Padewski, św. Jan Ewangelista, św. Florian i Najświętsza Maryja Panna były dziełem ludwisarni braci Felczyńskich. Niestety, podobnie jak wiele innych dzwonów, zostały skonfiskowane na cele wojenne w czasie II wojny światowej. Obecne pochodzą z tej samej ludwisarni, choć stworzone zostały już w XXI w. Noszą obecnie imiona: św. Antoniego (dar parafian), św. Barbary (dar górników), św. Floriana (dar hutników) i Matki Bożej Różańcowej (dar Róż Różańcowych). Obrazy stacji Drogi Krzyżowej zostały wykonane przez znanego wówczas artystę Otta Kowalewskiego, który identyczne wykonał dla kościoła w Monachium. Zegar kościelny pochodzi z ratusza, który istniał w hucie „Laura”, a witraże z siemianowickiej pracowni Fryderyka Romańczyka. Przedstawiają one: Ducha Świętego (nad głównymi drzwiami kościoła), sylwetki Świętych oraz Boga Ojca. Stacje Drogi Krzyżowej są autorstwa malarza Otto Kowalewskiego z Katowic.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Historia kościoła pw. św. Antoniego wiążę się ściśle z istniejącą do niedawna w Siemianowicach Śląskich hutą „Jedność”, zwaną pierwotnie „Laura”. W związku z jej budową, która trwała od 1836 r. i prowadzona była z inicjatywy hrabiego Hugo Henckel von Donnersmarcka, liczba mieszkańców gminy Huta Laura dynamicznie wzrastała. Pierwotnie swoje potrzeby religijne realizowali oni w parafii pw. św. Stanisława Biskupa w Czeladzi, następnie, po zmianie diecezji w parafii pw. św. Michała Archanioła w Michałkowicach, zaś od 1868 r. w parafii św. Krzyża w Siemianowicach. Zdecydowanie jednak istniała potrzeba posiadania własnego kościoła parafialnego. Podczas wizytacji ks. kardynała Georga Koppa w parafii pw. św. Krzyża w 1914 r. ustalono, że niniejsza parafia zostanie podzielona na część północną i południową i że zostanie wybudowany nowy kościół. Dyrektor huty „Laura” obiecał dać ziemię pod budowę nowego kościoła (był to teren dzisiejszego placu Skargi). Opracowane zostały dwa projekty architektoniczne nowej świątyni: R. Klompa i firmy Knoch & Kallmayr z Katowic. Nie doczekały się one jednak nigdy realizacji. Plany wzniesienia nowej świątyni pogrzebał bowiem wybuch I wojny światowej. Nie przeszkadzało to jednak w wydzieleniu nowej parafii i jej erygowaniu w dniu 1 maja 1915 r. jako kuracji św. Antoniego Padewskiego, a także w ustanowieniu samodzielnej parafii 1 maja 1919 r.
Istnienie parafii nie zagwarantowało jednak istnienia samego kościoła. Po wojnie brakowało pieniędzy na budowę. Postanowiono więc zaadaptować istniejący już budynek wzniesionej w 1914 r. hali targowej, która nigdy nie została oddano do użytku. Już 25 grudnia 1914 r. odprawiono w niej pierwszą mszę św. – pasterkę, choć własnością Katolickiej Gminy Kościelnej stała się ona dopiero w grudniu 1923 r.
Budynek stopniowo był przystosowywany do pełnienia funkcji liturgicznych. 18 sierpnia 1923 r. zaczęto dobudowywać do kościoła zakrystię i salkę katechetyczną. 28 września 1928 r. rozpoczęła się rozbudowa kościoła polegająca na dobudowaniu prezbiterium, podniesieniu bocznych ścian hali o 4 m i dobudowaniu dwóch wież przy wejściu głównym. Prace adaptacyjne zakończyły się w 1931 r. Pieniądze na rozbudowę i przystosowanie kościoła czerpano z koncertów i przedstawień organizowanych przez parafian.
Uroczysta konsekracja świątyni odbyła się 4 października 1931 r. Dokonał jej ks. biskup Stanisław Adamski.
Źródło: peuk.fiiz.pl
