Punkt oporu "Szyb Artura" - 17. Schron bojowy
32/37
Opis
Dwukondygnacyjny schron bojowy dla armaty 75mm wyposażony w kopułę obserwacyjną (ZO 1935 N18). Schron posiada dwie strzelnice dla działa, które stało na drewnianej, obrotowej podłodze. Do kierowania ogniem służyła kopuła obserwacyjna, do której wejście umieszczono bezpośrednio z izby bojowej. Schron posiada także dodatkową izbę bojową dla ckm. Działo można było wytaczać ze schronu na pozycje polową, która jest dobrze zachowana wraz z okopami. Uzbrojenie obiektu stanowiła armata 75 mm, 2 ckm, 1-2 rkm. Obiekt jest w złym stanie, dolna kondygnacja zalana jest wodą, brak pancerzy i zamknięć strzelnic działowych, brak drzwi pancernych, układ ziemny został zniwelowany. Zachowała się kopuła obserwacyjna. Oszczędność przy projektowaniu schronu doprowadziła do błędu. Okazało się, że izba bojowa armaty jest zbyt mała i nie da się więc zmienić kierunku ognia. Tak więc więc w ścianach wykuto specjalne wnęki aby armata mogła się swobodnie obracać.
Źródło: fortyfikacja.pl
Historia
Punkt oporu "Szyb Artura", jest drugim w kolejności rejonem umocnionym jaki zaczęto budować na Śląsku. Dlatego pierwsze 7 obiektów wybudowanych na przełomie 1934/35 roku niewiele różni się od schronów budowanych w Dąbrówce Wielkiej. Nadal są to budowle jednoizbowe z przelotnią stanowiącą ukrycie dla żołnierzy z pobliskich okopów. Najbardziej widoczną zmianą jest zastąpienie półkopuł kopułami bojowymi, a tym samym i głębsze umieszczenie schronów w ziemi. I w tym przypadku w wejściach wtórnie dobudowano przedsionki, a ściany wykopów wymurowano kamieniem. Obecnie wszystkie te schrony (poza obiektem nr 1) są zalane. w latach 1935/36 wybudowano koło wartowni magazyn amunicji a w dalszej kolejności koszary wraz ze schronami bojowymi. Kolejny etap rozbudowy umocnień przypada na lata 1937/38, kiedy to powstają schrony przekształcające odcinek Kochłowice praktycznie w jednolitą linię obrony. W p.o. "Szyb Artura" powstały więc kolejne cztery ciężkie "bunkry" w tym aż 3 dla armaty p.panc. oraz zagęszczające obronę obiekty pozorne i pozorno-bojowe. Tak więc ostatecznie całość obrony została rozlokowana na mocno wylesionym, rozległym wzg. 303 i ostatecznie od nazwy znajdującego się tu szybu "hr. Artur" nazwanego p.o. "Szyb Artura". W jego wzmocnionym betonem wyrobisku znajdował się punkt dowodzenia odcinka "Kochłowice".
Źródło: fortyfikacja.pl
