Punkt oporu "Szyb Artura" - 14. Schron bojowy
32/37
Opis
Lekki schron bojowy wykonany w klasie odporności "B", posiada dwie izby bojowe ze strzelnicami broni maszynowej, a także wyjście ewakuacyjne dużych rozmiarów. Budową strzelnic przypomina schron pozorno - bojowy. Obiekt jest w złym stanie, brak zamknięć strzelnic i drzwi pancernych. Układ ziemny został zniwelowany. Obecnie (2007) jest zamieszkały, został uszczelniony, okopany i otoczony czymś na kształt palisady.
Źródło: fortyfikacja.pl
Historia
Punkt oporu "Szyb Artura", jest drugim w kolejności rejonem umocnionym jaki zaczęto budować na Śląsku. Dlatego pierwsze 7 obiektów wybudowanych na przełomie 1934/35 roku niewiele różni się od schronów budowanych w Dąbrówce Wielkiej. Nadal są to budowle jednoizbowe z przelotnią stanowiącą ukrycie dla żołnierzy z pobliskich okopów. Najbardziej widoczną zmianą jest zastąpienie półkopuł kopułami bojowymi, a tym samym i głębsze umieszczenie schronów w ziemi. I w tym przypadku w wejściach wtórnie dobudowano przedsionki, a ściany wykopów wymurowano kamieniem. Obecnie wszystkie te schrony (poza obiektem nr 1) są zalane. w latach 1935/36 wybudowano koło wartowni magazyn amunicji a w dalszej kolejności koszary wraz ze schronami bojowymi. Kolejny etap rozbudowy umocnień przypada na lata 1937/38, kiedy to powstają schrony przekształcające odcinek Kochłowice praktycznie w jednolitą linię obrony. W p.o. "Szyb Artura" powstały więc kolejne cztery ciężkie "bunkry" w tym aż 3 dla armaty p.panc. oraz zagęszczające obronę obiekty pozorne i pozorno-bojowe. Tak więc ostatecznie całość obrony została rozlokowana na mocno wylesionym, rozległym wzg. 303 i ostatecznie od nazwy znajdującego się tu szybu "hr. Artur" nazwanego p.o. "Szyb Artura". W jego wzmocnionym betonem wyrobisku znajdował się punkt dowodzenia odcinka "Kochłowice".
Źródło: fortyfikacja.pl
