Atrakcje turystyczne Śląska

Świątynia została wzniesiona w latach 1911–1913 w stylu neoromańskim wzbogaconym o elementy sztuki starochrześcijańskiej, bizantyjskiej i ottońskiej. Kościół jest trójnawową bazyliką z transeptem, prezbiterium zamkniętym półkolistą absydą i wieżą.

Kościół pw. św. Pawła jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która jest położona na terenie dekanatu Ruda Śląska należącego do archidiecezji katowickiej.

Powstała na początku XX w. świątynia została zaprojektowana przez holenderskiego architekta Jana Franciszka Klompa. Jego oryginalny projekt łączył w sobie styl romański i bizantyjski, dzięki czemu architektura świątyni nie ma sobie równych w województwie. Początkowo kościół miał nosić imię św. Antoniego, później św. Apostołów Piotra i Pawła, ale ostatecznie patronuje mu św. Paweł.

Świątynia jest orientowana na zachód. Przed wejściem do kościoła stoją na cokołach postacie św. Floriana – patrona hutników i św. Barbary – patronki górników. Jest to powtórzenie układu z parafii Najświętszej Maryi Panny w Bytomiu, gdzie wcześniej proboszczem był ks. Józef Szafranek. Środkowe wejście pomyślane zostało jako wejście w dni uroczyste i portal dla procesji.

Powagi dodają ogromne rzeźbione lwy znajdujące się zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz świątyni w okolicy przedsionka. Cechą charakterystyczną stylu romańskiego są Maszkarony, czyli głowy diabłów u nasady łuków nad wejściem do kościoła. Miały one przypominać wiernym, że należy w tym momencie zerwać ze światem zła i grzechu oraz uświadomić sobie, że wchodzi się w przestrzeń Bożą. Temu też celowi służyły umieszczone nad łukiem płaskorzeźby św. Pawła, Łukasza i Barnaby oraz motto życiowe św. Pawła. Godne podziwu jest klasyczne przedstawienie Chrystusa triumfującego w mandroli i w otoczeniu czterech Ewangelistów znajdujące się między dwoma wieżyczkami nad łukiem, którego uzupełnieniem jest duża rozeta wraz z dwoma rzędami ośmiu baranków stylizowanych na wzór mozaik z Rawenny. Nad całością góruje grupa Ukrzyżowania wraz z Matką Bożą i św. Janem. Nad tym programem znajduje się wieża z aż sześcioma bizantyjskimi kopułkami. Daje się tu zauważyć przejście z przekroju poprzecznego kwadratu do przekroju koła, co jest wyrazem przejścia z doczesności w doskonałość wieczności.

Z krawędzi wieży w połowie jej wysokości wystają cztery „rzygacze” podparte figurami aniołów, odprowadzające nadmierną ilość wody. Poniżej są rzędy 24 okien, przez które wydobywa się dźwięk dzwonów. Na ścianach wieży (oprócz ściany zachodniej) umieszczone są trzy tarcze zegarów. Na elewacji świątyni umieszczono płaskorzeźby świętych Pańskich. Prezbiterium kościoła zwieńczone jest dwuspadzistym dachem i zakończone jest półokrągłą absydą ozdobioną płaskorzeźbami czterech Ewangelistów oraz łacińskim napisem. Na elewacji kościoła znajdują się napisy nie tylko w języku łacińskim, ale także w językach: polskim i niemieckim.

Źródło: peuk.fiiz.pl