Opis
Las Obora zamieszkany był od najdawniejszych czasów o czym świadczą zachowane kurhany. Wczesnośredniowieczne cmentarzysko ciałopalne znajduje się w południowej części lasu. Do dnia dzisiejszego zinwentaryzowano 25 kurhanów. Badania wykopaliskowe na obszarze cmentarzyska prowadził D. Stöckel w drugiej połowie XIX w., następnie J. Kozłowski w 1961 r. oraz E. Dąbrowska w latach 1963 – 1972. Zbiory z wykopalisk zgromadzono w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk w Krakowie oraz w Muzeum w Raciborzu.
Źródło: arboretum-raciborz.com.pl
Historia
Wczesnośredniowieczne cmentarzysko z okresu plemiennego datowane jest ramowo na VI-IX w., a więc należy do starszej fazy wczesnego średniowiecza i wiąże się z pierwszymi Słowianami zamieszkującymi Górny Śląsk. Warto dodać, że Słowianie pojawili się na obszarach dzisiejszej południowej Polski dopiero w VI w., przy czym zagęszczenie osadnictwa nastąpiło w VIII w. Kwestia przynależności plemiennej cmentarzyska w Raciborzu Oborze jest otwartym problemem. W oparciu o tak zwanego Geografa Bawarskiego Jerzy Szydłowski stanowisko to wiąże z plemieniem Golęszyców (łac. Golensizi), natomiast Jan Tyszkiewicz uważa, że cmentarzysko było użytkowane przez plemię „Głupiogłowych” (łac. Lupiglaa), ale istnienie i zasięg osadnictwa tego ludu budzi kontrowersje wśród uczonych. Trzeba dodać, że na stanowisku znaleziono również fragmenty ceramiki neolitycznej i wczesnobrązowej.
Źródło: zabytek.pl
