Opis
Poświęcone dziejom Pyskowic oraz historii samego ratusza, w którym się znajduje, Muzeum Miejskie pełni bardzo ważną rolę edukacyjną. Przekazuje ono bowiem kolejnym pokoleniom Pyskowiczan i przybyłym do miasta gościom, historię XIII-wiecznego grodu w oparciu o relikty przeszłości, m.in. zachowane dokumenty i różnego rodzaju rzeczy z dawnych czasów. Można na nim zwiedzać dwie wystawy stałe:
- „Pyskowice wczoraj i dziś”,
- „Dzieje ratusza”
oraz zmieniające się co jakiś czas wystawy czasowe, np. wystawa „Minerały i skamieniałości”. Organizowane są tutaj wystawy artystyczne w ramach galerii „Podcień”, która co miesiąc przedstawia prace różnych artystów z regionu.
Ciekawostką kolekcji muzealnej jest pieczęć sądowa z 1692 r. znaleziona w ogrodzie plebanii przy kościele pw. św. Mikołaja.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Od 1995 r., kiedy władze miejskie opuściły budynek ratusza, szukano godnej instytucji, którą mogłaby mieć w nim swoją siedzibę. Jednocześnie od wielu lat podejmowano starania o stworzenie na terenie miasta muzeum, które byłoby placówką poświęconą jego dziejom i tradycjom. W końcu zdecydowano się na otwarcie Muzeum Miejskiego i zaadaptowanie na jego potrzeby budynku ratusza. Uroczyste otwarcie muzeum miało miejsce we wrześniu 2003 r.
Krótka historia pyskowickiego muzeum jest nierozerwalnie związana z historią samego ratusza, nie tylko dlatego, że jest on jego siedzibą, ale również dlatego, że placówka dedykowana jest dziejom miasta, w których niezwykle ważną rolę odegrała siedziba władz miejskich.
Pierwszy pyskowicki ratusz istniał prawdopodobnie w XIV w., w czasach, gdy Pyskowice rywalizowały z Toszkiem o władzę i po 1356 r. przez jakiś czas pełniły funkcję miasta powiatowego. Był to wówczas budynek drewniany, o konstrukcji zrębowej, parterowy, z małą wieżyczką na sygnaturkę na kalenicy krytego słomą lub gontami dachu.
Datą graniczną między pierwszym a drugim okresem rozbudowy ratusza uznać należy 1680 r., czyli rok wielkiego pożaru w Pyskowicach, który strawił większą część centrum miasta, również siedzibę władz miejskich. Po tym wydarzeniu, wykorzystując ocalałe mury, odbudowano budynek ratusza, który w praktycznie niezmienionym stanie przetrwał do 1822 r. Kolejny pożar strawił obiekt po raz kolejny, niszcząc również zgromadzone w nim archiwa. Pożar z początku XIX w. był niszczycielski dla całego miasta, straciło ono bowiem praktycznie całą zabudowę, tak drewnianą, jak i murowaną.
Ponowną odbudowę ratusza na zachowanych partiach murów podjęto na tym samym miejscu jeszcze w tym samym roku. Obecny jednak wygląd budowla zawdzięcza rozbudowie w 1866 r., podczas której zlikwidowano wieżę od strony północnej i dobudowano jeszcze jedno piętro, nadając mu neogotyckie stylowe cechy. W tym stanie, z niewielkimi zmianami, ratusz przetrwał do czasów współczesnych.
Po II wojnie światowej, w czasie której Niemcy planowali wzniesienie nowego budynku ratuszu (do czego jednak nie doszło), ratusz w zasadzie nie był przebudowany, ale dokonano różnych zmian wewnątrz. Zmieniono również jego najbliższe otoczenie, czyli pyskowicki rynek. W miejsce bruku z kamienia polnego położono kostkę granitową. Na sporej powierzchni zrobiono zieleńce. Otaczające ratusz włoskie topole wycięto sadząc w to miejsce głogi. Fontanna została przebudowana uzyskując kształt dwupoziomowy, a koło niej wysadzono świerki. Dokonane zmiany zatarły dawną funkcję rynku jako placu targowego.
W 1995 r. władze miejskie zmieniły swoją siedzibę. Przeprowadzono wówczas generalny remont dachu oraz zmieniono elewację zewnętrzną, wracając do stanu po 1866 r. Pomalowano również pomieszczenia parteru i pierwszego piętra dostosowując je do przyszłej roli Muzeum Miejskiego.
Źródło: peuk.fiiz.pl
