Opis
Teren Parku wznoszący się na wysokość 234 - 238 m n.p.m. jest płaski, równinny, miejscami podmokły. Pod względem rzeźby jest to pradolina górnej Wiercicy i Pilicy, stanowiąca ślad okresowego przepływu wód z czasów zlodowacenia środkowopolskiego.
Cechą charakterystyczną parku jest występowanie licznych strumieni, stawów i bagien. W tych warunkach rozwinęła się charakterystyczna roślinność jak olsy, grądy niskie oraz lasy łęgowe. Najcenniejsze obszary leśne objęto ochroną jako rezerwat przyrody „Wielki Las” oraz uroczysko „Babski Las”.
• Rezerwat „Wielki Las” o pow. 32,27 ha, utworzony w 1953 r., chroni kompleks wilgotnych lasów. Prawie 120 letni drzewostan tworzą głównie olsza czarna i jesion wyniosły.
• W uroczysku „Babski Las” szczególnie cenne są fragmenty boru jodłowego oraz grądu z okazałymi dębami szypułkowymi.
Oprócz lasów na terenie parku rozwinęły się też torfowiska i śródleśne łąki. Do jednych z ciekawszych roślin występujących na tym obszarze należą: kosaciec żółty, rzeżucha niecierpkowa, bez koralowy, widłak jałowcowaty, podkolan biały, gnieźnik leśny, liczydło górskie.
Ze względu na wilgotne tereny i dogodne środowisko życia w parku występują między innymi takie zwierzęta jak: błotniak stawowy, bocian czarny, żuraw, traszka, ropucha szara, jaszczurka zwinka, jaszczurka żyworódka, padalec.
Źródło: peuk.fiiz.pl
