Opis
Las Porębski to zwarty kompleks leśny, rozciągający się pomiędzy miastami Siewierz, Poręba i Zawiercie, na południe od ważnej drogi krajowej nr 78, łączącej miasta śląskie z węzłem drogowym w Chmielniku, w województwie świętokrzyskim. Duży fragment Lasu Porębskiego, o powierzchni prawie 750 ha, został uznany za specjalny obszar ochrony siedlisk w ramach sieci Natura 2000. Obejmuje on tereny (słabo wyróżniającego się w krajobrazie) wzgórza – Turkowej Góry, wznoszącej się na wysokość niemal 360 m n.p.m. Występują tutaj liczne, acz niewielkie, cieki wodne, mokradła oraz tzw. warpie, czyli pozostałości po dobywanym przez ludzi w przeszłości kamieniu wapiennym. Zbiorowiska leśne stanowią po równo lasy liściaste (45 procent) i lasy iglaste (41 procent) oraz – w niewielkiej ilości – lasy mieszane. Przyrodnicy wyróżnili kilka rodzajów siedlisk, m.in. łęgi wierzbowe, topolowe, olszowe i jesionowe, łęgi dębowo-wiązowo-jesionowe, grąd środkowoeuropejski i subkontynentalny, żyzne buczyny i łąki trzęślicowe. Lasy zamieszkują liczni przedstawiciele krajowej ornitofauny, w tym wiele gatunków rzadkich. W Lesie Porębskim spotkamy więc chociażby dzięcioły: zielonosiwego, czarnego i średniego, muchołówki; małą i białoszyją, ceniącego spokój bociana czarnego oraz żurawia. Urozmaicony jest także świat roślin. Na północnym skraju krajowego zasięgu rośnie w Lesie Porębskim cieszynianka wiosenna, natknąć się można ponadto na storczyka – wyblina jednolistnego, paproć – pióropusznika strusiego czy pięknie kwitnące – pełnika europejskiego i kosaćca syberyjskiego. W leśnictwie Poręba rosną dwa buki w wieku około 300 lat, uznane za pomniki przyrody. Obszar chroniony dostępny jest dla turystów pieszych i rowerowych. Najlepiej skorzystać z zielonego Szlaku „Tysiąclecia” i czarnego szlaku łącznikowego, który na południu odbija od Szlaku „Tysiąclecia”, by przez Turkową Górę i Porębę prowadzić do Myszkowa, na północy.
Źródło: slaskie.travel