Stellung b1 - Punkt oporu "Podzamcze" - 2. Ringstand 58c

Opis

Bunkier R-58C (Bauform 201). Pierwsze oznaczenie katalogowe brzmiało R-58c i R-58d. Po zmianie numeracji otrzymał on nazwę Bauform 201. Jest to mały, bardzo nowoczesny, dwuizbowy, żelbetowy, polowy bunkier bojowy. Załoga obiektu liczyła w zależności od potrzeb i wyposażenia od 2 do 3 ludzi. Bunkier przeznaczony został dla następującego uzbrojenia:

  • karabinu maszynowego,
  • lekkiego granatnika typu le. Gr. W. 36,
  • lampy sygnałowej,
  • obiekt obserwacyjny lub łącznościowy.

Większość obiektów budowano w klasie odporności „D”, tj. ściany zewnętrzne o grubości 40 cm.
Poniżej kilka podstawowych parametrów technicznych charakteryzujący ten obiekt:

  • ilość betonu: 11,5-12 m3 klasy B-20,
  • ilość stali zbrojeniowej: 750-800 kg,
  • wymiary zewnętrzne: szerokość - 2,35 m, długość - 3,70 m i wysokość - 2,75 m,
  • ilość pomieszczeń: 2 (tj. izba bojowa i magazynek),
  • wymiary wewnętrznych pomieszczeń: ośmioboczna izba bojowa o średnicy 140 cm lub 150 cm i wysokości (1,55 m + 0,25 m) oraz magazynek o długości 1,55 m, szerokości 1,40 m i wysokości 1,90 m,
  • średnica otworu bojowego w stropie: 80 cm,
  • załoga: 2/3 ludzi.

Wyróżnia się dwa podobne do siebie typy obiektów, tj. R-58c i R-58d. Różnica polega jednie na tym, iż w tym pierwszym izba bojowa posiada kształt ośmiokąta, a w drugim jest okrągła. Ponadto stosowano również wersje wzmocnione. Charakteryzowały się one pogrubieniem ścian zewnętrznych z 40 cm do nawet 80 cm. Wtedy też odpowiednio wzrastały wymiary zewnętrzne obiektu i ilość zużytego do jego budowy materiału.

Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014

Historia

Pośpiesznie budowane w 1944 roku fortyfikacje, w skład których wchodziły polowe, liniowe pozycje obrony stałej, miały za zadanie powstrzymywać kolejne uderzenia Armii Czerwonej. Nazwano je „łamaczami fal”. W ich skład wchodziła również pozycja fortyfikacji polowych oznaczonych jako „b-1 Stellung”. Charakteryzowała się ona zastosowaniem standardowych, typowych, betonowych, polowych obiektów fortyfikacyjnych. Zastosowano praktycznie pięć różnych typów obiektów, w tym trzy lekkie („Kochbunkier”, R-58c i R-67) oraz dwa ciężkie (R-668 i R-701).

Punkt oporu "Podzamcze" zlokalizowany został na dwóch przeciwległych wzgórzach. Po lewej stronie główne obiekty zlokalizowano na wzgórzu „Góra Suchy Poleć" i po prawej stronie na wzgórzu „Góra Janowskiego" (504 m n.p.m.)9. Wzgórza przedzielone są drogą bitą z Pilicy do Ogrodzieńca (obecnie droga nr 790). Zadaniem taktycznym tego punktu oporu była obrona drogi bitej z Żarnowca przez Pilicę do Zawiercia przez Ogrodzieniec. Zasadniczo obiekty są czyste i można je penetrować. Jedyny problem jest z dostaniem się do obiektu R-701. Znajduje się on na prywatnej, obecnie niezamieszkałej posesji. Poprzedni właściciel na stropie obiektu wybudował okazały budynek gospodarczy.

Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014

Uwagi

Dojazd: do punktu oporu dostaniemy się jadąc z centrum miejscowości do parkingu położonego na końcu ulicy Partyzantów. Naprzeciw parkingu, po drugiej stronie ulicy, na wzniesieniu, znajdziemy poszczególne podstawowe obiekty. Z centrum punktu oporu roztacza się piękny widok na zamek w Ogrodzieńcu oraz dolinę z zabudowaniami Podzamcza.

Literatura

  1. Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
Data powstania obiektu: 1944 r.

Dane teleadresowe

Partyzantów
42-440 Podzamcze
place
50.459996, 19.552853 Skopiowano do schowka
N50º27'35.986", E19º33'10.271" Skopiowano do schowka

Cechy i udogodnienia

Ruina/pozostałości
Dostęp 24h/7

Korzystając z tej strony akceptujesz, że w Twoim urządzeniu końcowym zostaną zainstalowane pliki cookies, które umożliwiają nam świadczenie usług. Brak zgody na pliki cookies oznacza, że pewne funkcjonalności strony mogą być niedostępne. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies.