Punkt oporu "Kamień" - 01. Schron bojowy nr 48
27/38
Opis
Schron bojowy nr 2 zlokalizowany jest w południowo-wschodniej części ogródków działkowych (działka nr 216). Będąc przy schronie bojowym nr 1 należy wejść na teren ogódków działkowych i kierować się alejką równoległą do ul. Partyzantów. Po dojściu do końcowego ogrodzenia (ok. 250m) skręcamy w prawo i na czwartej z kolei działce z prawej stronie odnajdziemy schron bojowy nr 2. Został on zaadoptowany jako działkowa altana i jest słabo widoczny z tej strony. Można obejść działkę z drugiej strony i dotrzeć na przeciwległą aleję, skąd schron jest dobrze widoczny.
Ze względu na fakt położenia na prywatnej posesji jego zwiedzanie nie jest możliwe.
Schron ten to najsilniejsze ogniwo bojowe punktu oporu Kamień. Jest to powstały w 1936 roku dwukondygnacyjny schron bojowy. Był on uzbrojony w armatę przeciwpancerną, dwa ckm-y i broń etatową załogi. Jeden ckm był osadzony w półkopule bojowej, a drugi w strzelnicy ściennej. Zadaniem tego obiektu było zwalczanie pojazdów i sił żywych przeciwnika wkraczających od strony Bytomia i Brzezin Śląskich oraz wsparcie ogniowe schronu nr 3 i grupy bojowej Andaluzja.
Źródło: W. Machoń, Odcinek od Dobieszowic do Kamienia (Piekary Śląskie) [w:] Fortyfikacje Obszaru Warownego "Śląsk", Historia, przewodnik, s. 74-79
Historia
Fortyfikacje w miejscowości Kamień otrzymały nazwę Łącznikowego Punktu Oporu „Kamień", gdyż zamykały lukę pomiędzy punktem oporu Bobrowniki na północy a punktem oporu Dąbrówka Wielka na południu. Zostały one wybudowane w latach 1936 - 38, stanowiąc przykład fortyfikacji powiązanych z terenem zurbanizowanym.
W 1936 roku na terenie płaskowyżu przylegającego do południowo - zachodniej części Kamienia został wybudowany zespół schronów jako główna pozycja obronna. Składał się on z trzech schronów bojowych i dwóch schronów pozornych.
Obiekty te były osłaniane przez jeszcze jeden schron bojowy wybudowany w głębi zabudowy miejskiej. W 1938 roku główna pozycja obronna została dodatkowo wzmocniona ufortyfikowanym budynkiem przeznaczonym dla organizacji paramilitarnej „Strzelec" (dziś nazywany „Domem Strzelca"). Drogi dojazdowe od strony Bytomia i Szarleja były zamykane zaporami z kilku rzędów szyn kolejowych. Szyny leżały przygotowane na poboczu dróg i w razie konieczności osadzano je w rury wkopane w powierzchnie drogi i blokowano klinami. Schrony głównej pozycji obronnej były osłonięte zaporą przeciwpancerną z wbitych w ziemię szyn kolejowych oraz wysoką i niską zaporą z drutu kolczastego. Budowle te były połączone siecią okopów i rowów łącznikowych. Pomiędzy obiektami bojowymi była wykonana ziemna sieć telefoniczna zapewniająca łączność w ramach punktu oporu i z dowództwem. Wsparcie ogniowe, dwoma armatami polowymi, zapewniał południowy schron artyleryjski punktu oporu Bobrowniki. Maskowanie obiektów realizowano za pomocą malowania farbami, upodobniania do budynków, nasypów ziemnych i nasadzeń roślinności.
Źródło: W. Machoń, Odcinek od Dobieszowic do Kamienia (Piekary Śląskie) [w:] Fortyfikacje Obszaru Warownego "Śląsk", Historia, przewodnik, s. 74-79
Literatura
- W. Machoń, Odcinek od Dobieszowic do Kamienia (Piekary Śląskie) [w:] Fortyfikacje Obszaru Warownego "Śląsk", Historia, przewodnik, s. 74-79