Opis
Kościół pw. Michała Archanioła jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu Pietrowice Wielkie należącego do diecezji opolskiej.
Powstały na początku XX w. kościół jest budowlą murowaną reprezentującą popularny wówczas styl neogotycki. Jego lico jest ceglane z tynkowanymi blendami. Budowla jest jednonawowa z transeptem. Jednoprzęsłowe prezbiterium zostało zamknięte trójbocznie. Od południa przylega do niego zakrystia. Główna nawa świątyni jest trójprzęsłowa. Do korpusu kościoła od strony zachodniej przylega czworoboczna wysmukła wieża. Narożniki wzmocnione zostały uskokowymi szkarpami. Okna są szczelinowe, szczyty w transepcie posiadają tynkowane blendy, które widoczne są także w ścianach wieży. Nad nawą widnieje czworoboczna wieżyczka sygnaturki z wysmukłym hełmem piramidalnym pobitym blachą. Portal ostrołukowy, uskokowy. Nad wejściem do kościoła znajduje się nisza z rzeźbą jego patrona – św. Michała.
Wystrój wnętrza świątyni reprezentuje, podobnie jak jej architektura, styl neogotycki. Na uwagę zasługuje ołtarz główny z poliptykiem 5-segmentowym z Chrystusem Tronującym w zwieńczeniu. Warte obejrzenia są także ołtarze boczne posiadające bogato dekorowaną snycerkę, a także ambona, na parapecie której znajdują się płaskorzeźby Ewangelistów, a na baldachimie rzeźba Chrystusa Dobrego Pasterza. Tęcza segmentowa przedstawia Grupę Ukrzyżowania.
Na koniec warto dodać kilka słów na temat nie istniejącego już kościółka pw. Matki Bożej, pełniącego rolę świątyni parafialnej aż do czasu wybudowania obecnej. Pochodził on z XV w., ale został gruntownie przebudowany w XVII w. Składał się z prostokątnej nawy i przylegającego do niej prostokątnego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium. Świątynię nakrywał siodłowy dach o jednej kalenicy nad nawą i prezbiterium, który miał nietypowe połacie, jednolitą płaszczyzną bowiem nakrywały nawę i prezbiterium. Przy prezbiterium od strony północnej znajdowała się niewielka prostokątna zakrystia, do której od wschodu prowadziły prostokątne drzwi. Od zachodu do nawy przylegała kwadratowa w planie wieża konstrukcji słupowej, o silnie zwężających się ku górze ścianach.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Pawłów jest starą wsią kościelną, która powstała na przełomie XIII i XIV w. Po raz był wzmiankowany jako „Paulow” w Liber fundationis ok. 1300. Od XV w. posiadał swój drewniany kościół pw św. Michała Archanioła, stanowiący filię kościoła pw. św. Mikołaja w Starej Wsi. Posiadał on wielki rzeźbiony w drewnie ołtarz. Na pocz. XVIII w. z uwagi na zły stan, został on jednak rozebrany, a na jego miejscu postawiono kościółek pw. Matki Bożej ze Starej Wsi, będącej dzielnicą Raciborza. Kościółek ten był również drewniany, kryty szczudłem, a przylegała do niego dzwonnica.
Parafia pawłowska powstała w 1839 r. z wydzielenia z parafii pw. św. Mikołaja w Starej Wsi. Wybudowano wówczas probostwo, które stoi tutaj po dziś dzień. W II poł. XVIII w. kościółek parafialny został znacznie upiększony, odnowiono m.in. piękne zabytkowe ołtarze. Za czasów ks. Franciszka Hajduka stary kościółek został rozebrany. Tymczasowo rolę lokalnej świątyni przejęła zbudowana stodoła, w której odprawiano msze św. aż do czasu oddania nowego obiektu sakralnego. Służy ona parafianom po dziś dzień jako sala parafialna.
W latach 1907–1908 trwała budowa neogotyckiej świątyni, której poświęcenie miało miejsce w 1908 r. Dokonał go w zastępstwie księdza biskupa, ks. dziekan Wilhelm Pfleger z Rudnika. Nowa świątynia otrzymała wezwanie św. Michała Archanioła, czyli takie, jakie nosił pierwotny XV-wieczny kościół. Konsekracja odbyła się przy udziale ks. biskupa sufragana Augustyna z Wrocławia 6 czerwca 1916 r.
Świątynia uległa poważnym zniszczeniom w czasie II wojny światowej, ale została w późniejszych latach odbudowana. W latach 80. i 90. XX w. przeprowadzono w niej wiele prac remontowych i restauracyjnych.
Źródlo: peuk.fiiz.pl