Kościół pw. Przemienienia Pańskiego w Ogrodzieńcu
72/67 z 17.06.1967
Opis
Kościół pw. Przemienia Pańskiego jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu pilickiego należącego do diecezji sosnowieckiej.
Świątynię wzniesiono w stylu późnego baroku i klasycyzmu w II poł. XVIII w. wg projektu nieznanego architekta jako obiekt murowany z wyniosłą wieżą znajdującą się przy wejściu zlokalizowanym od strony zachodniej. W dwóch niszach obok głównego wejścia stoją figury: św. Wawrzyńca (patrona pierwszego ogrodzieńskiego kościoła) i św. Floriana.
Wnętrze kościoła jest sklepione beczkowo, a same sklepienia upiększone są arkadami, ściany zaś zdobią pilastry. Najcenniejszym elementem wyposażenia świątyni jest ołtarz główny, w którym widnieje obraz Przemienia Pańskiego, a nad nim wizerunek Boga Ojca. Po obydwu jego stronach stoją cztery kolumny, na szczycie zaś – dwaj aniołowie w postaci leżącej. Równie wartościowy i piękny jest ołtarz boczny, w którym umieszczono obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, którego kompozycja nawiązuje do obrazu zwanego Dei Salus Populi Romani znajdującego się w bazylice Santa Maggiore w Rzymie.
Ponadto w wystroju wnętrza ogrodzienieckiej świątyni uwagę zwracają: znajdująca się wysoko po lewej stronie w arkadzie ambona oraz chrzcielnica, na której widnieją dwa anioły. Przy wejściu do zakrystii zobaczyć można oryginalny dzwonek w kształcie patka.
Na placu przed kościołem znajduje się odnowiona figura Matki Bożej. Widniejąca na cokole data świadczy o tym, iż została ona wykonana w 1806 r. Plac wokół Matki Bożej zdobią kwiaty, krzewy oraz niewielkie lampy usytuowane na skałkach. W 2006 r. na tymże placu stanął również wykonany z brązu posąg przedstawiający siedzącego na skale papieża Jana Pawła II.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Nazwa parafii w Ogrodzieńcu pojawiła się po raz pierwszy w spisie parafii płacących świętopietrze w 1346 r. i występowała stale w latach następnych oraz pojawiała się coraz częściej w dokumentach wizytacji kanonicznych dokonywanych przez biskupów krakowskich. Pierwszy kościół, który stanął w Ogrodzieńcu był drewniany. W poł. XVI w. został on sprofanowany przez Jana Bonara, syna Seweryna i Jana Firleja, którzy przyjęli błędy ariańskie i kalwińskie szerząc je w swoich dobrach. Dopiero następny właściciel Ogrodzieńca Mikołaj Firlej zwrócił świątynię katolikom. Nie wiadomo dokładnie, czy na początku XVII w. powstał nowy drewniany kościół, czy ten sprofanowany został odrestaurowany, gdyż 16 maja 1633 r. ks. biskup Mikołaj Oberski, sufragan krakowski, dokonał konsekracji drewnianego kościoła stojącego na kamiennej podmurówce pw. św. Wawrzyńca. Jednak już 13 stycznia 1748 r. podczas wizytacji Adama Komorowskiego, prepozyta katedry krakowskiej, opata jędrzejowskiego, prepozyta i oficjała pilickiego zanotowano, iż w świątynię „z przyciesi kościelnych (podwalin kościoła) wdał się pewnie grzyb i zniszczył całą budowlę.” Wówczas to, tutejszy proboszcz ks. Andrzej Bukiert podjął trud budowy nowego kościoła, tym razem murowanego, który przetrwał do czasów współczesnych. Niestety, rozpoczęta z wielkim rozmachem budowa, została na wiele lat przerwana z uwagi na jego śmierć. Wznowił ją dopiero w 1783 r. nowy dziedzic Ogrodzieńca – Józef Jakliński, sędzia grodzki i ukończył ją 1787 r. Konsekracja nowej świątyni parafialnej nastąpiła blisko po stu latach 11 września 1883 r. Dokonał jej, nadając parafii wezwanie Przemienienia Pańskiego, biskup kielecki – ks. Tomasz Teofil Kuliński.
Źródło: peuk.fiiz.pl
