Drewniany kościół pw. Świętych Szymona i Judy Tadeusza w Mokrej

Nr w rejestrze zabytków:
1122/69 z 27/12/ 1969; 61/78 z 17.02.1978

Opis

Mokra, niewielka wieś położona na północ od Kłobucka, znana jest przede wszystkim jako miejsce bitwy w pierwszych dniach kampanii wrześniowej 1939 roku. Niedaleko pomnika tego wydarzenia stoi drewniany kościół pod wezwaniem Świętych Szymona i Judy Tadeusza. XVIII-wieczna świątynia jest konstrukcji wieńcowej, z dachem krytym gontami i zwieńczona zgrabną sygnaturką. We wnętrzu odnajdziemy kilka sprzętów barokowych i neobarokowych.

W podręcznikach historii wieś Mokra, w gminie Miedźno, znalazła się za sprawą bitwy, którą 1 i 2 września 1939 roku stoczyli żołnierze Wołyńskiej Brygady Kawalerii z wojskami niemieckimi. Jednak historia miejscowości zaczęła się znacznie wcześniej. Pierwsze wzmianki pochodzą już z XV wieku, kiedy wspomina o niej historyk, Jan Długosz, pisząc o Mikołaju Mokrskim. Przez ponad trzy następne stulecia Mokra wchodziła w skład dóbr klasztoru kanoników regularnych w Kłobucku. I właśnie wtedy, na początku XVIII wieku, w miejscowości postawiono niewielką, drewnianą kaplicę, która przetrwała do dnia dzisiejszego. Budynek został wzniesiony w 1708 roku i za patronów otrzymał Świętych Apostołów: Szymona i Judę Tadeusza; był wotum dziękczynnym prepozyta kłobuckich kanoników, Ksawerego Lisowieckiego. Uroczystość poświęcenia kaplicy miała miejsce w roku 1709. Do XX stulecia nie odprawiano w niej regularnie nabożeństw. Oficjalnie filią parafii w Miedźnie Mokra stała się dopiero w 1936 roku. W 1974 utworzono tutaj wikariat terenowy, a w 1981 - samodzielną parafię. W roku 2003 poświęcono w Mokrej nowy kościół parafialny. Kościół jest orientowany. Zbudowany został w konstrukcji wieńcowej. Nawa jest szersza od zamkniętego trójbocznie prezbiterium; ściany oszalowane; dach dwuspadowy, przykryty gontami. Sygnaturka znajduje się w sześciobocznej wieżyczce z latarnią i blaszanym hełmem. We wnętrzu warto zwrócić uwagę na utrzymany w stylu barokowym ołtarz główny oraz grupę pasyjną, umieszczoną na belce tęczowej. W otoczeniu kościoła rosną stare dęby i lipy – pomniki przyrody. Kościół pod wezwaniem Świętych Szymona i Judy Tadeusza znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej wojewósztwa śląskiego.

Źródło: slaskie.travel

Historia

Pierwsza wzmianka o Mokrej pochodzi z Liber Beneficiorum Jana Długosza. Wg niej w XV w. wieś Morka była dziedzictwem Mikołaja Mokrskiego herbu Junosza i należała do parafii w Kłobucku. W 1501 r. stała się ona własnością klasztoru Kanoników Regularnych w Kłobucku i pozostała nią do czasu kasaty zakonu w 1809 r. Po rozbiorach wieś Mokra została wcielona do zaboru pruskiego i diecezji wrocławskiej. Tereny te zostały nazwane „Nowym Śląskiem”. W okresie wojen napoleońskich wieś weszła w skład Księstwa Warszawskiego, a po kongresie wiedeńskim do Królestwa Polskiego i diecezji kujawsko-włocławskiej.

Pierwszym obiektem sakralnym na terenie Mokrej, o którym wspominają źródła historyczne, była zbudowana w latach 1708–1709 przez ks. Ksawerego Lisiowieckiego drewniana kapliczka. Została ona wzniesiona jako wotum dziękczynne za wydany pomyślny wyrok przez św. Rotę dla konwentu w Kłobucku, który dotyczył egzempcji spod władzy klasztoru krakowskiego. Do początków XIX w. w kaplicy tej odprawiano czasami msze św. Sytuacja ta zmieniła się w 1825 r., kiedy to ówczesny sufragan włocławski, ks. biskup Józef Koźman ustanowił w kaplicy w Mokrej dwa odpusty: ku czci Trójcy Przenajświętszej oraz ku czci śś. Szymona i Judy Tadeusza. Od tej pory do lat 50. XX w. w kaplicy odprawiano dwie msze w ciągu roku. W 1836 r. wieś Mokra została przyłączona do parafii Miedźno. Na początku XX w. kaplica została rozbudowana poprzez dobudowanie do niej chóru.

1 września 1939 r., gdy pod Mokrą rozgrywała się krwawa bitwa pomiędzy Polakami i Niemcami, zabytkowa drewniana kapliczka znalazła się w samym jej centrum, jednak cudem ocalała nienaruszona. Po bitwie wokół niej założony został mały cmentarz wojenny, na którym pochowano niemieckich żołnierzy.

Po wojnie, w latach 50. ubiegłego wieku w kaplicy zaczęto regularnie, w każdą niedzielę, odprawiać eucharystię. W 1974 r. wydzielono Mokrą z parafii Miedźno i utworzono w niej wikariat terenowy, którego pierwszym wikariuszem został ks. Edward Sztama. Za jego czasów dokonano kapitalnego remontu kościółka, gdyż jego stan groził zawaleniem. Świątynia została zaopatrzona w pancerne tabernakulum i wszystkie utensilia liturgiczne, uporządkowano jej otoczenie, a także wybudowano dzwonnicę, w której zwieszono w 2002 r. Dzwon Pokoju ufundowany przez weteranów niemieckich walczących w 1939 r. pod Mokrą.

Parafia w Mokrej została erygowana 18 marca 1981 r. na mocy dekretu ks. biskupa Stefana Bareły. Jej pierwszym proboszczem został ks. Jan Osuch. Wkrótce potem zamieszkał on w wynajętym, opuszczonym przez właścicieli domku. Podjął on starania o kupno działki pod cmentarz, które udało się zrealizować jego następcy ks. Henrykowi Betce. Ks. Henryk Betka założył cmentarz grzebalny, wybudował dom parafialny oraz wzniósł mury nowego kościoła parafialnego. Jego następca – ks. Sylwester Kubik – wkrótce po przyjęciu do parafii, wykonał konieczne prace na plebanii, wybudował 160 m ogrodzenia, założył nowe nagłośnienie w starym kościele i przygotował nowo wybudowaną świątynię do poświęcenia, którego dokonał 26 czerwca 2003 r. ks. arcybiskup Stanisław Nowak.

Źródło: peuk.fiiz.pl

Data powstania obiektu: 1798 r.

Dane teleadresowe

Mokra 181
42-120 Mokra
place
50.959839, 18.915492 Skopiowano do schowka
N50º57'35.42", E18º54'55.771" Skopiowano do schowka

Cechy i udogodnienia

Architektura drewniana
Parking
Możliwość zwiedzania
Ogólnodostępny
Wstęp bezpłatny

Korzystając z tej strony akceptujesz, że w Twoim urządzeniu końcowym zostaną zainstalowane pliki cookies, które umożliwiają nam świadczenie usług. Brak zgody na pliki cookies oznacza, że pewne funkcjonalności strony mogą być niedostępne. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies.