Atrakcje turystyczne Śląska

Pierwsza pisemna wzmianka o krzyżu na Radloku pochodzi z 1875 roku; jesienią tego roku odnowiono go z własnych środków lokalii. (L. Musioł...1965). Zapis dowodzi, iż krzyż stojący przy starodawnej ścieżce pniowieckiej został postawiony już wcześniej. Dawny Radlok to trudne dzisiaj do oszacowania leśne obszary miejskie i polne, na których wydobywano rudy, uprawiano pola i prowadzono gospodarkę leśną. To ostatnie nie odbiegało od opisu tych leśnych obszarów z lat 80. XIX stulecia: „Były to ciemne, gęste bory, w których rosło mnóstwo grzybów, czernicy, borówek i jeżyn, a w lasach tych pracowali węglarze, wyrobnicy gontów, sadzy, któ- rzy żyli w „tajemniczych” ziemiankach” (A. Hein...5/2007). Nazwa Radlok obejmowała nie tylko zachodnie pola miasta, ale rozciągała się na miejskie tereny porośnięte hrabiowskim lasem (J. Nowak...1927), a ponad to przekraczała ona jego administracyjne granice dochodząc do rewirów leśnych Wymysłowa i Pniowca, które również należały do siemianowickich Donnersmarcków. O rozległości obszaru nazywanego Radlokiem świadczą takie odniesienia: dworzec kolejowy wybudowany na Radloku, krzyż przydrożny – dzisiaj przystanek autobusowy przy ulicy Dworcowej, testament sporządzony w latach 50. XX wieku, który rozporządzał polami przy Witkach, w bliskości dawnej posesji Stachowiaków (Skrabacka) podkreślając, iż rozporządza polami położonymi na Radloku, a nie w Miasteczku. Radlok, do czasu, był czymś odrębnym nie tylko od Miasteczka Śląskiego, ale i dawnego miasteczka Georgenberg. Według przywołanego już tarnogórskiego kronikarza obszar naszego miasta, na podstawie ustaleń z XIX stulecia, obejmował 848 ha i 50 arów, a z tego prawie 30% zajmowały lasy, lecz jego drzewostan należał do nakielsko-siemianowickiego Donnersmarcka. Ten intersujący stan prawny był pochodną z czasów, gdy miasteczko Georgenberg stanowiło jego prywatną (feudalną) własność; gmina nie posiadała własnych lasów. Początki zalesiania nieużytków miejskich, rozpoczęto w pierwszej dekadzie XX stulecia, za Boksą, po prawej stronie dzisiejszej ulicy Cynkowej. Wyrośnięty obszar leśny nazywano, aż do czasu jego wyrębu w latach 60. minionego stulecia, Stadtwaldem.

Źródło: miasteczkoslaskie.pl