Kościół pw. Opatrzności Bożej w Ligocie
266/49 z 10.12.1949; 46/60 z 24.02.1960
Opis
Kościół pw. Opatrzności Bożej w Ligocie jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem należącej do dekanatu Czechowice-Dziedzice położonego na terenie diecezji bielsko-żywieckiej.
Świątynia reprezentuje styl barokowo-klasycystyczny. Została wzniesiona na początku XIX w. z fundacji panów Ligoty, czyli Pawła i Jana Czaderskiego z żoną Marią. Wewnątrz na uwagę zasługują przede wszystkim pochodzące z 1835 r. organy. W kuli wieńczącej wieżę kościoła, która została dobudowana w latach 1834–1840, umieszczony został dokument spisany po łacinie opisujący dzieje kościoła. Złożono go tam w 1840 r., a odnaleziono przed kilku laty w czasie remontu świątyni.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Ligota przez wiele stuleci należała do książąt cieszyńskich. Od 1572 r. była własnością panów Księstwa Bielskiego. Pod koniec XVIII w. w Ligocie rozparcelowano folwarki i wyprzedano je. Największy obszar wykupili bracia Czaderscy, którzy sprzedali owe ziemie Mynarskiemu. Ten sprzedał je rodzinie Gash. Rodzina ta jeszcze do końca II wojny światowej mieszkała w tutejszym dworze.
Ligota i inne wsie Państwa Bielskiego przeszły wiele ciężkich chwil i momentów w swoich dziejach. Wojna trzydziestoletnia zniszczyła całe tereny Księstwa. Głód i choroby nie opuszczały ludzi. Dochodziły do tego nieurodzaj, drożyzna, częste powodzie. Lata 30. i 40. XIX w. upłynęły pod znakiem epidemii cholery azjatyckiej. Punktem konfliktowym w historii była relacje na linii pan - chłopi. W 1781 r. cesarz Józef II zniósł poddaństwo, pozostawiając jednak pańszczyznę. Wiosna Ludów w 1848 r. przyniosła uwolnienie także i od pańszczyzny. Tworzyły się nowe warunki do rozwoju kapitalistycznej gospodarki, postępu rolnictwa, rewolucji przemysłowej i przemian cywilizacyjnych.
Wybuch I wojny światowej rozbudził nadzieje na odbudowę państwa polskiego. Wszyscy mieszkańcy zdolni do noszenia broni zaciągnięci zostali do wojska austriackiego. W samej Ligocie nie było walk, mimo to na frontach zginęło 44 Ligocan. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości na Śląsku Cieszyńskim powstała Rada Narodowa Śląska Cieszyńskiego, która ogłosiła przynależność do „wolnej, niepodległej i zjednoczonej Polski”. Polski charakter ludności na Śląsku Cieszyńskim był głównym argumentem w dążeniach do przyłączenia tych ziem do nowo powstałego Państwa Polskiego. Rozbieżność miedzy polską Radą Narodową a czeską Radą Narodową w sprawie przynależności Śląska Cieszyńskiego doprowadziły do ataku zbrojnego wojsk czeskich na Cieszyn. Polacy musieli się wycofać za linię Wisły, gdzie dały skuteczny opór wojskom czeskim. 3 lutego 1919 r. podpisano rozejm. Zadecydowano, że o losie tych ziem zadecyduje plebiscyt. Nie doszło jednak do niego. 28 lipca 1920 r. Rada Ambasadorów podjęła decyzję o podziale Śląska Cieszyńskiego z granicą na Olzie. Ligota w niepodległej Polsce była jedną z najbardziej rozwijających się kulturowo i gospodarczo miejscowości w powiecie bielskim. Wielkim wydarzeniem przyspieszającym awans cywilizacyjny społeczności Ligoty było uruchomienie linii kolejowej Bohumin - Dziedzice oraz budowa stacji w Dziedzicach i Czarnolesiu. W 1910 r. założono Kółko Rolnicze, spółki drenarskie i mleczarskie. Założona w 1896 r. Ochotnicza Straż Pożarna w Ligocie znalazła nową siedzibę w wybudowanej w 1952 r. strażnicy, której budynek był później jeszcze dwukrotnie rozbudowywany, a obecnie znajduje się tu również poczta i biblioteka.
Źródło: peuk.fiiz.pl