Kościół pw. św. Mikołaja w Krzanowicach
Op-615/59
Opis
Zwany popularnie „Mikołaszkiem” lub „svatym Mikołaskem” kościół pw. św. Mikołaja jest świątynią filialną rzymskokatolickiej parafii pw. św. Wacława, która położona jest na terenie dekanatu Pietrowice Wielkie należącego do diecezji opolskiej, a która erygowana została w XIII w.
Późnobarokowa świątynia jest orientowana, tzn. jej prezbiterium zwrócono w kierunku wschodnim. Wieża kościelna przylega do korpusu głównego od strony zachodniej.
Wyposażenie wnętrza kościoła utrzymane jest w stylu barokowo-klasycystycznym. Ołtarz główny, prawdopodobnie przeniesiony z kościoła pw. św. Wacława, został poddany restauracji i konserwacji, którą w latach 2000–2001 wykonał Krzysztof Jeż z Żywocic koło Krapkowic. W ołtarzach bocznych, po lewej stronie, znajduje się obraz św. Anny nauczającej Marię, a po prawej – św. Józefa z Dzieciątkiem. Pochodzą one z XVIII w., być może były malowane przez Feliksa Weinholda z Raciborza. Na ścianach znajduje się czternaście stacji Drogi Krzyżowej autorstwa P. Bochenka, śląskiego malarza z XVIII w. Przy drzwiach do zakrystii podziwiać można klasycystyczną ambonę z baldachimem zwieńczonym rzeźbą baranka. Warte obejrzenia są także późnobarokowe rzeźby z XVIII w. przedstawiające Chrystusa Zmartwychwstałego, św. Jadwigę, św. Floriana, św. Elżbietę i Michała Archanioła.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Parafia krzanowicka istniała już w momencie uzyskania przez Krzanowice praw miejskich, co miało miejsce ok. 1265 r. Pierwsza wzmianka o istnieniu kościoła parafialnego pw. św. Wacława (patrona Czech i Diecezji Ołomunieckiej) pochodzi z 1288 r. Natomiast kościół pw. św. Mikołaja został wzniesiony w II poł. XVIII w. przez ówczesnego proboszcza Krzanowic – ks. Krzysztofa Kanię, wg legendy na miejscu istniejącej tutaj wcześniej kaplicy. Wkrótce po jego wybudowaniu, w 1762 r. pękło jego sklepienie. Remont przeprowadzono jednak dopiero w 1802 r., kiedy to poprzednie sklepienie zastąpiono nowym – drewnianym. Również wówczas świątynia została otoczona murem z cegły, w którym usytuowano cztery kapliczki. Niestety nie przetrwał on do czasów współczesnych, z uwagi bowiem na zły stan techniczny został rozebrany za zgodą Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w 1997 r. Jedynym po nim śladem jest zachowana brama z pilastrami, wyremontowana w 1998 r. Gruntowny remont świątyni miał miejsce w latach 1988–1991. W latach 90. przeprowadzono również renowacyjne prace wewnątrz kościoła.
Jeżeli chodzi o samą parafię, początkowo należały do niej miasto i wieś Krzanowice oraz inne okoliczne wioski, takie jak Bolesław, Borucin, Kuchelna, Samborowice, Strachowice i Rochów. W 1925 r. przyłączono do niej jeszcze wieś Pietraszyn. Obecnie do parafii należy jedynie miasto Krzanowice i wieś Krzanowice oraz wieś Pietraszyn. Ciekawostką jest fakt, iż do II wojny światowej parafia Krzanowice należała do czeskiej Diecezji Ołomunieckiej.
Patronujący kościołowi św. Mikołaj urodził się w Mirze na terenie dzisiejszej Turcji. Zasłynął jako cudotwórca, ratując żeglarzy i miasto od głodu. Na świat przyszedł jako długo oczekiwane dziecko. Po rodzicach odziedziczył duży majątek, który jednak zdecydował się przekazać w całości biednym. Wyróżniał się pobożnością i miłosierdziem. Mieszkańcy Miry wybrali go na swojego biskupa. Po życiu gorliwym i pełnym dobrych czynów, zmarł w połowie IV w., spontanicznie czczony przez wiernych. Św. Mikołaj zmarł ze starości. Jego ciało, które zaczęło wydzielać leczniczą mirrę, pochowano w Mirze Licyjskiej. Gdy Mirę opanowali Arabowie, kupcom włoskim udało się w 1807 r. zabrać jego relikwie i przewieźć do Bari w południowych Włoszech, gdzie znajdują się do dnia dzisiejszego w specjalnie zbudowanym ku jego czci soborze. Pomimo niewielu wiadomości na temat życia Świętego, jego postać jest jedną z najbardziej barwnych w hagiografii. Do dziś utrzymuje się zwyczaj składania podarunków w formie niespodzianki, choć obecnie zwyczaj ten jest często łączony z baśniową postacią Świętego Mikołaja. Na koniec warto dodać, iż św. Mikołaj jest czczony nie tylko w kościele zachodnim, ale i wschodnim, gdzie ze względu na przypisywane mu liczne cuda nazwany jest „Cudotwórcą”.
Źródło: peuk.fiiz.pl