Stellung b1 - Punkt oporu "Kotowice" - 7. Ringstand 58c

Opis

Bunkier R-58C (Bauform 201). Pierwsze oznaczenie katalogowe brzmiało R-58c i R-58d. Po zmianie numeracji otrzymał on nazwę Bauform 201. Jest to mały, bardzo nowoczesny, dwuizbowy, żelbetowy, polowy bunkier bojowy. Załoga obiektu liczyła w zależności od potrzeb i wyposażenia od 2 do 3 ludzi. Bunkier przeznaczony został dla następującego uzbrojenia:

  • karabinu maszynowego,
  • lekkiego granatnika typu le. Gr. W. 36,
  • lampy sygnałowej,
  • obiekt obserwacyjny lub łącznościowy.

Większość obiektów budowano w klasie odporności „D”, tj. ściany zewnętrzne o grubości 40 cm.
Poniżej kilka podstawowych parametrów technicznych charakteryzujący ten obiekt:

  • ilość betonu: 11,5-12 m3 klasy B-20,
  • ilość stali zbrojeniowej: 750-800 kg,
  • wymiary zewnętrzne: szerokość - 2,35 m, długość - 3,70 m i wysokość - 2,75 m,
  • ilość pomieszczeń: 2 (tj. izba bojowa i magazynek),
  • wymiary wewnętrznych pomieszczeń: ośmioboczna izba bojowa o średnicy 140 cm lub 150 cm i wysokości (1,55 m + 0,25 m) oraz magazynek o długości 1,55 m, szerokości 1,40 m i wysokości 1,90 m,
  • średnica otworu bojowego w stropie: 80 cm,
  • załoga: 2/3 ludzi.

Wyróżnia się dwa podobne do siebie typy obiektów, tj. R-58c i R-58d. Różnica polega jednie na tym, iż w tym pierwszym izba bojowa posiada kształt ośmiokąta, a w drugim jest okrągła. Ponadto stosowano również wersje wzmocnione. Charakteryzowały się one pogrubieniem ścian zewnętrznych z 40 cm do nawet 80 cm. Wtedy też odpowiednio wzrastały wymiary zewnętrzne obiektu i ilość zużytego do jego budowy materiału.

Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014

Historia

Pośpiesznie budowane w 1944 roku fortyfikacje, w skład których wchodziły polowe, liniowe pozycje obrony stałej, miały za zadanie powstrzymywać kolejne uderzenia Armii Czerwonej. Nazwano je „łamaczami fal”. W ich skład wchodziła również pozycja fortyfikacji polowych oznaczonych jako „b-1 Stellung”. Charakteryzowała się ona zastosowaniem standardowych, typowych, betonowych, polowych obiektów fortyfikacyjnych. Zastosowano praktycznie pięć różnych typów obiektów, w tym trzy lekkie („Kochbunkier”, R-58c i R-67) oraz dwa ciężkie (R-668 i R-701).

Punkt oporu "Kotowice" został zlokalizowany na wzgórzu dominującym nad miejscowością Kotowice. Tutaj łączą się drogi bite z Kroczyc i Zawiercia. Dalej biegnie droga bita do Żarek (obecnie nr 792). Punkt oporu jest ładnie zlokalizowany na wzgórzu o wysokości 411 m n.p.m. Obiekty są w miarę czytelne. Zbiornik wodny oraz obiekty R-668 są wyczyszczone i dostępne, a pozostałe zasypane. Jeden z R-668 został wyposażony w peryskop. Widać tutaj częściowe zainteresowanie okolicznych mieszkańców. Niestety. brak jest jakiegokolwiek zainteresowania obiektami ze strony władz samorządowych. Zadaniem taktycznym punktu oporu była bezpośrednia obrona węzła drogowego. W jednym z obiektów zachowała się jeszcze połówka drzwi pancernych.

Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014

Literatura

  1. Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
Data powstania obiektu: 1944 r.

Dane teleadresowe

Majowa
42-310 Kotowice
place
50.602286, 19.450312 Skopiowano do schowka
N50º36'8.23", E19º27'1.123" Skopiowano do schowka

Cechy i udogodnienia

Ruina/pozostałości
Dostęp 24h/7

Korzystając z tej strony akceptujesz, że w Twoim urządzeniu końcowym zostaną zainstalowane pliki cookies, które umożliwiają nam świadczenie usług. Brak zgody na pliki cookies oznacza, że pewne funkcjonalności strony mogą być niedostępne. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies.