Kościół pw. św. Wawrzyńca w Kochanowicach
78/76 (389/60) z 10.03.1978
Opis
Kościół pw. św. Wawrzyńca jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem, która położona jest na terenie dekanatu sadowskiego należącego do diecezji gliwickiej.
Późnoklasycystyczną świątynię w stylu empire wzniesiono w I poł. XIX w. z fundacji ówczesnego dziedzica Kochanowi – Sylwiusza von Aulocka. Uwagę zwraca przede wszystkim jego prosta architektura oraz smukła wieża znajdująca się od frontu świątyni. Kościół jest murowany, z cegły, otynkowany. Jego elewacja ma charakterystyczny ciemnoszary kolor, który wraz z jej prostotą, przypomina formę gotycką. Obiekt jest jednonawowy z prezbiterium zakończonym półkolistą absydą. Jego centralne miejsce zajmuje drewniany ołtarz główny. W jej wnętrzu na uwagę zasługuje przede wszystkim ciekawy pozłacany krzyż, umieszczony na lewo od głównego wejścia oraz witraże.
Z obiektów sakralnych na terenie znajdujących się na terenie Kochanowic warto jeszcze wymienić dwie zabytkowe kapliczki zlokalizowane przy skrzyżowaniu ulicy Częstochowskiej z drogą do Ostrowa, po dwóch przeciwległych stronach szosy, a pochodzące z poł. XIX w. Są to obiekty murowane, zamknięte trójbocznie, ozdobione wewnątrz ludowymi rzeźbami św. Jana Nepomucena i św. Floriana. Z ich powstaniem związana jest pewna legenda, która znajduje nawet swoje odbicie w herbie gminy Kochanowice. Kapliczki wystawił bowiem dziedzic Kochanowic, fundator kościoła pw. św. Warzyńca – Sylwiusz von Aulock, który miał dwóch synów. Wolą jego było, by jeden z nich odziedziczył całe włości, a drugi otrzymał tylko pieniądze. Młodzi Aulockowie zbuntowali się przeciwko takiemu rozwiązaniu i wywołało to śmiertelny spór między nimi. Stanęli oni bowiem do pojedynku, w którym padły dwa strzały, oba zabójcze. Zrozpaczony ojciec postanowił na pamiątkę tego tragicznego wydarzenia postawić w miejscu, w którym odbył się ów pojedynek, dwie kapliczki. Umieścił w nich figury św. Jana i św. Floriana, takie bowiem imiona nosili jego tragicznie zmarli synowie.
Sylwiusz von Aulock zostawił również po sobie w Kochanowicach, oprócz opisanych powyżej obiektów sakralnych, klasycystyczny piękny pałac, w którym obecnie mieści się Zespół Szkół.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Historia
Tereny gminy Kochanowice od najdawniejszych czasów należały do Śląska. Po 1138 r., w miarę rozdrobnienia dzielnicowego, najpierw stał się częścią księstwa śląskiego, następnie opolskiego, wreszcie wielkostrzeleckiego. Po 1460 r. zostały włączone do Królestwa Czech, a później do monarchii austriackiej. Po wojnach śląskich w latach 1743–1757 były włączone do Królestwa Pruskiego. Po l wojnie światowej i powstaniach śląskich znalazły się ponownie w granicach Rzeczypospolitej Polskiej.
Same Kochanowice to miejscowość podarowana niegdyś przez księcia Alberta opolskiego rycerzowi Marbotowi (1358), później należąca do Wierbskich (XVI w.), Kochcickich (XVI/XVII w.) oraz von Aulocków (XIX w.).
Od dawien dawna Kochanowice należały do parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lubecku, wzmiankowanej już w 1362 r. w dokumencie księcia opolskiego Wojciecha. W 1785 r. utworzono lokalię Lisów, do której przyłączono również Kochanowice. Mieszkańcy osady pragnęli jednak mieć swoją własną świątynię oraz samodzielną parafię. W związku z tym w latach 20. XIX w. z inicjatywy i fundacji ówczesnego dziedzica Kochanowic – Sylwiusza von Aulocka – zbudowany został murowany kościół w stylu późnoklasycystycznym. Jego poświecenie miało miejsce 5 października 1823 r. Wówczas to lokalia z Lisowa przeniesiona została do Kochanowic. Ostatecznie, w 1853 r. Kochanowice stały się samodzielną placówką duszpasterską, poprzez ich całkowite wyłączenie z parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lubecku. Na terenie parafii znajdują się ponadto dwie XIX-wieczne kaplice: pw. św. Jana Nepomucena i św. Floriana, ufundowane przez Sylwiusza von Aulocka po tragicznej śmierci jego dwóch synów, a także oddana w 1990 r. kaplica pw. Miłosierdzia Bożego w Ostrowie, w której w każdą niedzielę odprawiane są msze św.
Źródło: peuk.fiiz.pl
