Opis
Rozpoczyna się od skrzyżowania z ulicą św. Jana, obok Rynku, kończy zaś przy ulicy Andrzeja Mielęckiego. Pierwotnie była częścią traktu prowadzącego do Mysłowic. W 1856 r. ulicę skrócono i wyprostowano jej bieg, nazwano ją wówczas Querstraße (ul. Poprzeczna).
W okresie późniejszym wielokrotnie zmieniała nazwę: w okresie międzywojennym nosiła nazwę Carlton, w latach 1922−3194 nazywaną ją Staromiejską, w 1934 zmieniono nazwę na Bronisława Pierackiego, w latach 1939−1945Mollwitzstraße, w latach 1945−1947 ponownie Bronisława Pierackiego, w latach 1947−1950 Wojciecha Korfantego, w latach 1950−1990 Józefa Wieczorka.
W 1990 roku przywrócono jej starą nazwę Staromiejska. Od 1996 r. pełni funkcję deptaka.
Jest to jedna z najstarszych ulic dzielnicy Śródmieście.
Na uwagę ze względu na wartość zabytkową zasługują m.in.:
- zabytkowa eklektyczna kamienica mieszczańska (skrzyżowanie ul. Staromiejskiej 1, ul. św. Jana 6) z początku XX w.;
- kamienica mieszkalno-handlowa (ul. Staromiejska 2) z 1894 r.;
- kamienica mieszczańsko-handlowa (ul. Staromiejska 3) w stylu eklektycznym z elementami klasycyzującego neobaroku z końca XIX w.;
- eklektyczna kamienica mieszkalno-handlowa (ul. Staromiejska 5), łącząca neobarok i neorokoko z końca XIX w.;
- modernistyczna zabytkowa kamienica (ul. Staromiejska 6, u zbiegu z ul. Dyrekcyjną) wzniesiona w latach 1904–1906.;
- kamienica mieszkalno-handlowa (ul. Staromiejska 8) wybudowana pod koniec XIX w.;
- eklektyczna (z elementami neogotyku i secesji) kamienica mieszczańska (ul. Staromiejska 10) powstała w 1892 r.;
- zabytkowa neobarokowa kamienica (ul. Staromiejska 14) z wieżyczką w narożną i elewacją w żółtej cegle;
- eklektyczna kamienica mieszkalno-usługowa (ul. Staromiejska 19), wybudowana w 1896 r.;
- secesyjna kamienica mieszkalno-handlowa (ul. Staromiejska 21, u zbiegu z ul. Mielęckiego 1) z roku 1905.
Źródło: peuk.fiiz.pl