Opis
Kinoteatr Rialto − kinoteatr mieszczący się w Katowicach przy ul. Św. Jana 24, prowadzony przez Instytucję Filmową "Silesia-Film". Zajmuje się pokazami filmowymi i teatralnymi oraz koncertami.
Źródło: wikipedia.pl
Historia
Kinoteatr Rialto został wybudowany w 1912. Obiekt należący do Martina Tichauera i Bertholda Kochmanna otwarto 7 listopada 1912. Kino nosiło nazwę "Kammerlichtspiele". Mieściła się w nim sala projekcyjna na 800 miejsc, podium na dwudziestoosobową orkiestrę, a na piętrze - palarnia cygar, winiarnia i piwiarnia. Pierwsza wzmianka prasowa o kinie pochodzi z 17 stycznia 1913. Jest nią reklama w "Górnoślązaku". "Kammerlichtspiele" już na początku swojej działalności organizował pokazy plenerowe na terenie pomiędzy gmachem kinoteatru a siecią kolejową.
Pierwsza przebudowa kina nastąpiła na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych. Zwiększono wtedy liczbę miejsc do 1050, a obiekt wyposażono w aparaturę dźwiękową. Dzięki niej 17 grudnia 1929 r. zaprezentowano pierwszy pokaz filmu dźwiękowego na polskim Śląsku (wyświetlono wówczas film pt. "Śpiewający błazen").
W latach pięćdziesiątych XX wieku kino przeszło ponowną przebudowę. W kwietniu 1959 otwarcie kina uświetniła premiera pierwszego polskiego westernu „Rancho Texas” Wadima Berstowskiego.
Kino kilkakrotnie w okresie swojej działalności zmieniało nazwę. W 1928 pod wpływem sanacyjnej kampanii nawołującej do usuwania języka niemieckiego z życia publicznego przemianowano kinoteatr na „Rialto”. Po raz kolejny, w 1938, ówcześni dzierżawcy kina – Jerzy Kunstliger z Katowic, dr Menasse Katz z Krakowa i dr Leopold Glesner z Warszawy zmienili nazwę kina na „Słońce”. Kolejne zmiany nastąpiły w 1939 kiedy to kino przyjęło nazwę „UFA – Theater Rialto” oraz w 1945, kiedy ostatecznie powrócono do nazwy „Rialto”.
Od 2004 do końca 2005 trwał w budynku generalny remont, który został zakończony przekształceniem w kinoteatr. Od października 2006 „Rialto” należy do Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych. W 2012 kino obchodziło swoje stulecie. W trakcie obchodów miała miejsce wystawa starych zdjęć Rialta oraz premiera filmu o jego historii „Teatr niknących obrazów” w reżyserii Dagmary Drzazgi. Pod koniec 2012 zmodernizowano kinotechnikę, co obejmowało przebudowę kabiny projekcyjnej, instalację cyfrowego projektora 4K oraz montaż srebrnego ekranu Halkness Hall.
Źródło: wikipedia.pl
