Atrakcje turystyczne Śląska

Ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna na Górze Bucze – prowadzi przez ekosystemy Góry Bucze w Górkach Wielkich, charakterystyczne dla zachodniej części Pogórza Śląskiego. Wędrówkę rozpoczynamy w centrum Górek Wielkich przed mostem na rzece Brennicy. Trasa prowadzi ulicami: Bielską, Bucze i Spacerową. Skręcając w lewo z ul. Spacerowej dochodzimy do punktu widokowego, z którego rozpościera się panorama na dolinę rzeki Brennicy, grzbiet Starego Gronia, rozległe wzniesienie Równicy, pasmo Czantorii. Obniżony stok to grzbiet Góry Tuł i Jasieniowej. Za nim rozciąga się pasmo Beskidu Śląsko-Morawskiego z najwyższym szczytem Łysą Horą (1328 m n.p.m.).

Ścieżka przyrodnicza podzielona jest na 6 odcinków. Na trasie możemy dostrzec pomniki przyrody, storczyki, orliki, przylaszczki, jak również cieszyniankę wiosenną, kwiat będący symbolem Śląska Cieszyńskiego. Najlepszą porą do wędrówek ścieżką przyrodniczą jest wiosna, kiedy kwitnie większość roślin.

Na ścieżkę dydaktyczną najlepiej wybrać się wiosną, miedzy marcem a czerwcem, gdy w rejonie Góry Bucze kwitnie wiele roślin. Ścieżka dzieli się na sześć odcinków. Wędrówkę rozpoczynamy w centrum Górek Wielkich, skąd przechodzimy ul. Bielską oraz ul. Spacerową w rejon sanatorium na Buczu. Z trasy rozpościera się ładna panorama pasm należących do Beskidu Śląskiego oraz leżącego dalej na wschód Beskidu Małego, a także (na zachód) Beskidu Morawsko-Śląskiego na terenie Republiki Czeskiej. Droga przechodzi wkrótce w chodnik dla pieszych, a następnie ścieżkę, docierając do skraju lasu. Tutaj rozpoczyna się odcinek drugi. Przechodzimy obok pomników przyrody, jakie stanowią jarząb szwedzki oraz dąb szypułkowy. Ścieżka przez pewien czas schodzi w dół potoku, w rejonie którego znajdują się dwa stare kamienie graniczne dawnej Komory Cieszyńskiej. Po kolejnym podejściu rozpoczyna się trzeci odcinek ścieżki, który zaznajamia z osobliwościami florystycznymi. Przebiega on zresztą przez najbogatszy pod względem roślinnym fragment lasu grądowego w rejonie Góry Bucze. Do zakwitających tutaj w drugiej połowie kwietnia roślin należą storczyki. Czwarty odcinek ścieżki umożliwia zapoznanie się z drzewostanem, który został znacznie przekształcony przez gospodarkę leśną. Ścieżka zbliża się do szczytu, w rejonie którego znajdują się dawne wyrobiska wapienia. Legendy opowiadają o stojącym tu starym kościele, który miał się zapaść, gdy mieszkańcy zamiast uczcić swych zmarłych, w Dzień Zaduszny oddawali się hulankom. Odcinek piąty przebiega polną drogą, która na północnych stokach wzniesienia oddziela lasy i pola uprawne. Trasa doprowadza wkrótce do tylnej bramy sanatorium. Ostatni, szósty odcinek biegnie przez jar z potokiem, ścieżką obok ogrodzenia sanatorium. Jest to rejon występowania cieszynianki wiosennej - rośliny, która na terenie Polski występuje głównie właśnie w rejonie Cieszyna, a zakwita już na początku marca. Zszedłszy do drogi dojazdowej, wiodącej do Sanatorium Dziecięcego, docieramy tym samym do znanego nam już, pierwszego odcinka ścieżki dydaktycznej oraz do centrum Górek.

Źródło: slaskie.travel / turysta.brenna.org.pl