Opis
Schron wybudowali między 1 a 3 maja 1944 roku bracia Józef i Alojzy Jaworscy oraz Józef i Antoni Bojda. Miał stanowić główne schronienie dla świeżo wydzielonego pododdziału AK „Wędrowiec” w Brennej Leśnicy. Był on trudny do odnalezienia, gdyż wybudowano go i zamaskowano w młodniku świerkowo-bukowym. Nigdy nie został odkryty przez okupanta. Był użytkowany przez dziesięć miesięcy, aż do 5 marca 1945 r., gdy partyzanci ewakuowali się z Brennej. Była to ziemianka o wymiarach 6x5x2 m, w której mogło zmieścić się kilkanaście osób. Grajewski opowiedział też jak w październiku 1944 kilkanaście metrów od bunkra przechodziła obława własowców. Partyzanci ostrzeżeni przez wartowników przygotowali się do walki, do której jednak nie doszło, gdyż Niemcy minęli pozycje partyzantów.
* * *
Z myślą o pasjonatach historii powstał nowy produkt turystyczny - „Szlak II Wojny Światowej”.
Chętnych do poszukiwania wojennych śladów w Brennej zapraszamy na wędrówkę żółtym szlakiem prowadzącym ze Starego Gronia do Brennej Leśnicy i dalej na Orłową. Z kolei samo dojście do pozostałości bunkrów tzw. ziemianek: „W Grapach” oraz w „Diablim Młynie” oznaczono niebiesko-białymi znakami. Odkrywanie i utrwalenie śladów przeszłości ułatwią znajdujące się na trasie cztery tablice informacyjne. Pierwsza z nich usytuowana jest w pobliżu Szkoły Podstawowej w Brennej Leśnicy i zapoznaje nas z działalnością partyzantów z Brennej oraz sowieckich spadochroniarzy. Kolejne tablice zostały zamontowane przy bunkrach: „Diabli Młyn” oraz „W Grapach” opowiadają historię powstania tych ziemianek i rozgrywających się w pobliżu nich potyczek partyzantów z hitlerowską armią. Ostatnia z tablic zlokalizowana jest w pobliżu szczytu Orłowej i opisuje dramatyczne losy mieszkańców Brennej i jeńców włoskich.
Źródło: wiadomosci.ox.pl / turysta.brenna.org.pl