Opis
Borucin, leżący w powiecie raciborskim, w gminie Krzanowice, to jedna z miejscowości wchodzących od XVII do XX w. w skład dóbr wielkiego rodu Lichnowskich. Ci baronowie, a potem nawet książęta, będący w swoim czasie właścicielami dość rozległych włości, mogli pochodzić z terenów Polski lub Czech, ale także np. z Burgundii. Pierwsze, historyczne informacje o Lichnowskich pochodzą z końca XV w. Borucin znalazł się w ich rękach w 1679 r. Znaczenie rodu wzrosło wyraźnie w XVIII w., bowiem w 1702 r. Franciszek Bernard Lichnowski otrzymał dyplom czeskiego barona z tytułem „wielmożny”, a dwadzieścia lat później dyplom czeskiego hrabiego z tytułem „jaśnie wielmożny”. W 1774 r. Jan Karol Lichnowski otrzymał tytuł księcia Rzeszy Niemieckiej, a w 1824 r. książę Edward Lichnowski stał się księciem dziedzicznych ziem Habsburgów. Lichnowscy posiadali wielkie włości na terenach Austrii, Czech, Moraw i Śląska. Znani też byli ze swego mecenatu dla artystów – między innymi utrzymywali kontakty z wielkimi muzykami tamtych czasów: Mozartem, Beethovenem, Lisztem i Chopinem. Lichnowscy posiadali kilka rezydencji, na tle których boruciński dwór nie należy do najstarszych, ani najwspanialszych. Ta murowana, eklektyczna budowla wzniesiona została w 1925 r. Zbudowana z cegły i otynkowana, posiada plan prostokąta, nakryta zaś jest wysokim dachem naczółkowym. Trzyosiowa fasada posiada środkowy, trzyboczny ryzalit. Parterowy, dość skromny dwór w Borucinie, którego elewacje nie posiadają jakichś specjalnych zdobień, sprawia niepozorne wrażenie i jest mniejszy aniżeli stojące w pobliżu czworaki dawnego folwarku. Część tych zabudowań gospodarczych znajduje się w stanie zdewastowanym, część natomiast została odnowiona. Z uwagi na to, że kompleks budowli stanowi własność prywatną, możemy obejrzeć go jedynie z zewnątrz.
Źródło: slaskie.travel.
