Opis

Dzisiaj znana z pubów i klubów nocnych, niegdyś zwana była ulicą Kolejową i świeciła blaskiem okazałych kamienic budowanych tutaj w II poł. XIX w. głównie w stylu historyzmu i secesji. Jednocześnie była jedną z dwóch głównych ulic dzielnicy żydowskiej.

Położona na historycznym Dolnym Przedmieściu w centrum Bielska-Białej ulica Norberta Barlickiego ma długość 300 m i biegnie południkowo od placu Franciszka Smolki do ulicy Wałowej, krzyżując się jedynie z ulicą 11 Listopada, głównym deptakiem miasta, i jej przedłużeniem – Przechodem Schodowym.

Pierwotnie jako Droga Pszczyńska była główną drogą wyjazdową w kierunku północnym, w swoim początkowym odcinku posiadającą zabudowę przemysłową. W 1855 r. awansowała do roli jedynej drogi dojazdowej do dworca kolejowego, stąd też nosiła nazwę „Kolejowa”. Szybko zapełniła się okazałymi kamienicami w stylu historyzmu i secesji mieszczącymi głównie hotele, choć już w 1890 r. straciła swoje znaczenie komunikacyjne, gdyż zbudowano nowy dworzec, do którego prowadziła dzisiejsza ulica 3 Maja, zaś funkcję drogi wyjazdowej przejęła ulica Słowackiego. Mimo to aż do 1945 r. nosiła nazwę Kolejowa i jeszcze w okresie międzywojennym znajdowało się tu wiele hoteli. Jednocześnie była jedną z dwóch głównych ulic bielskiej dzielnicy żydowskiej. Dziś znana jest przede wszystkim jako lokalizacja licznych pubów i klubów nocnych.

Większość budynków znajdujących się przy ulicy Barlickiego to neorenesansowe, neobarokowe lub eklektyczne dwu- lub trzypiętrowe kamienice powstałe od lat 50. XIX w. do początków XX w. Część z nich aż do czasów II wojny światowej mieściła hotele – pod nr 15 „Grand” z 1888 r. z zachowanym zadaszeniem wejścia, pod nr 14 „Imperial” z I dekady XX w., pod nr 20 „National” z 1856 r., a pod nr 22 „Langer Hotel”, który przeznaczony był tylko dla Żydów.

Północna pierzeja początkowego odcinka ulicy zabudowana jest w większości trzypiętrowymi kamienicami reprezentującymi architekturę secesyjną – pod nr 1 budynek z 1900 r. należący niegdyś do Komunalnej Kasy Oszczędności będący jedynym zrealizowanym z licznych projektów Maxa Fabianiego, pod nr 3 kompleks mieszkalno-biurowy zbudowany w 1909 r. wg projektu Hansa Mayra i Teodora Mayera, którego integralną częścią jest pasaż noszący nazwę ulica Przechód, pod nr 5 kamienica Franciszka Polaczka z 1910 r., a pod nr 11 kamienica Bianki Jakobowicz z 1911 r. z charakterystycznymi motywami roślinnymi na elewacji.

Na tle tych budynków wyróżnia się:

  • jednopiętrowy budynek na rogu z ulicą 11 Listopada wybudowany pod koniec XVIII w. dla burmistrza miasta, M. G. Scholza – nr 8;

  • neoklasycystyczny budynek dawnego hotelu Nordbahn z początku XX w. (sam hotel jest starszy) – nr 22;

  • pięciopiętrowy postmodernistyczny biurowiec „Oscar” z I dekady XXI w. wybudowany w miejscu neorenesansowej kamienicy wyburzonej po 1960 r., aby mógł powstać Przechód Schodowy – nr 7.

Źródło: peuk.fiiz.pl

Historia

Pierwotnie dzisiejsza ulica Barlickiego nosiła nazwę Plesser Weg, czyli droga prowadząca do Pszczyny. Na początkowym jej odcinku występowała zabudowa przemysłowa. Mieściły się tutaj m.in. farbiarnie: Johanna Gottlieba Fritsche z 1777 r. i Friedricha Patzera z 1818 r. W 1855 r. ulica awansowała do roli jedynej drogi dojazdowej do dworca kolejowego i przemianowano ją na Bahnstrasse (ulica Kolejowa). Po 1890 r., kiedy na północ od dotychczasowego powstał nowy dworzec kolejowy (dziś Bielsko-Biała Główna) ulica Kolejowa straciła swoje znaczenie komunikacyjne, będąc odtąd jedynie jedną z wielu śródmiejskich ulic.

Nową, o wiele większą, stację z centrum połączyła ulica 3 Maja, która stała się osią urbanistyczną nowej części Dolnego Przedmieścia, położonej po drugiej stronie linii kolejowej do Żywca. Jednocześnie plac Giełdowy przestał być sercem największego z bielskich przedmieść w II poł. XIX w. Zastąpił go plac Smolny, zwany od 1890 r. Garncarskim. Mimo to ulica Kolejowa pozostała ulicą pełną hoteli, utrzymał się także boom budowlany – na początku XX w. na początkowym odcinku ulicy w miejscu starszej zabudowy powstało kilka secesyjnych kamienic będących charakterystycznym akcentem architektonicznym tej części miasta. W 1945 r. ulicę przemianowano na Norberta Barlickiego. W latach 2008–2009 dokonano przebudowy ulicy. Wymieniono nawierzchnię, zwężono jezdnię i zmniejszono ilość miejsc parkingowych, poszerzając zarazem chodniki, a także zmodernizowano całą infrastrukturę podziemną.

Źródło: peuk.fiiz.pl

Data powstania obiektu: XIX w.

Dane teleadresowe

Norberta Barlickiego
43-300 Bielsko-Biała
place
49.823639, 19.046170 Skopiowano do schowka
N49º49'25.1", E19º2'46.212" Skopiowano do schowka

Cechy i udogodnienia

Możliwość zwiedzania
Wstęp bezpłatny
Dostęp 24h/7

Korzystając z tej strony akceptujesz, że w Twoim urządzeniu końcowym zostaną zainstalowane pliki cookies, które umożliwiają nam świadczenie usług. Brak zgody na pliki cookies oznacza, że pewne funkcjonalności strony mogą być niedostępne. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia. Więcej informacji znajdziesz w Polityce Cookies.