Topienie marzanny w Miasteczku Śląskim - Brynicy
Zaktualizowano 1 rok temu
Topienie marzanny w zależności od regionu przybiera różne formy. Zwykle jednak marzanna jest kukłą/lalką, wykonaną często ze słomy, ubraną np. w strój lokalny, łachmany, albo nawet strój druhny. Marzanna może być upodobniona do młodej panny w wianku, ale też do „starej baby”. Owa kukła zwykle jest wyprowadzana poza miejscowość przez mieszkańców, często przy śpiewie okolicznościowych piosenek.
W zależności od lokalnej tradycji rytuał po przybyciu na miejsce docelowe może mieć różny przebieg – czasem najpierw rozszarpuje się lalkę, zdziera z niej ubrania, a następnie topi się ją w jeziorze, rzece, stawie, a nawet kałuży; istnieją również warianty, w których marzanna ulega spaleniu lub też najpierw się ją podpala, a później wrzuca do wody.
Z obrzędem związane są różne przesądy, które różnią się lokalnie – np. tę osobę, która po utopieniu marzanny ostatnia przybiegnie do wioski, jeszcze w tym roku czeka śmierć. Warto zauważyć, że w niektórych miejscowościach istnieje tradycja męskiego odpowiednika marzanny, czyli marzanioka.
W Brynicy (sołectwo w Miasteczku Śląskim) kultywuje się tradycyjne powitanie wiosny w towarzystwie Zespołu Folklorystycznego „Brynica”, który pojawia się w pięknych, ludowych strojach oraz Orkiestry Reprezentacyjnej Gminy Miasteczko Śląskie, która prowadzi przemarsz spod budynku OSP Brynica nad rzekę.
Uroczystość topienia Marzanny w Brynicy została zarejestrowana przez pracowników Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, gdyż miejsc gdzie kultywuje się tego typu tradycje, jest już coraz mniej na terenie Polski.
Źródło: wikipedia.pl
